подрум (м.)
Ване олеснително воздивнува. Се куртули од тоа мачно слегување во подрумот.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Мајка му се враќа од подрумот и продолжува да работи низ претсобјето.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Рече имаат подруми со мешини масло и вино кај
нив.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
БОРИС: Ти сама дома, тој сам во хотел, внук ми сам во мојот стан, јас ќе одам во подрум со шифоњерите и креденците. Разбирам слобода, ама ова!
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Се спуштав во подрумот, го отворав сандакот, со она слатко чувство на таинственост и по којзнае кој пат, пребирав по неговата внатрешност.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Никој дотогаш немаше ѕирнато во тој дел од домот, ѕвонарот беше целосен и единствен господар на подрумот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Само таа мисла беше во мене, Кејтен е во подрумот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Тој умира во подрумот...
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Четири години ја пеев „Народе македонски...” и четири години заради таа песна го пиев грчкото масло и серев по грчките жандармериски и полициски канцеларии и подруми.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Се убеди дека свлекувањето на кожата е поризично ако е под земја, во најдлабокиот подрум, отколку ако тоа го направиш во театарот, пред очите на слепата публика.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Сѐ како што беше. „Од подрумите на Лубјанка се гледа само Сибир“, велам и — оп, опали.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Весна ги криеше цигарите во подрумот за да не ѝ ги најде мајка ѝ, та кога ќе одеше да земе нешто од подрумот, пушеше пред малото прозорче за да излегува чадот надвор.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Еден ден мајка ѝ забележа миризба од тутун во подрумот и се чудеше од каде е таа.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Лицето му е камена, неподмитлива маска - без знак на лутење, непроѕирно. Синот бега во подрум.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Улиците останаа пусти, децата тажни, козите се криеја во подрумите. Зацарува стравот, како пред војна.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сега јас пораснав, имам чувство на сопствено достоинство, викендичка со градина и подрум со муниција.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
На звукот на сирената за воздушен напад ја грабнував торбата и трчав во подрум.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Повеќе не се нервирам, решив да преживеам. Гледам како малите тивки патриоти ги преместуваат кириличните книги во подрумите, на своја рака, се разбира, но еден ден потомците ќе им бидат благодарни.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во подрумот се чувствував како статист во воен филм.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Но, дека во концептите очигледно настанува хаос (хаосот е етер!) доказ е и пробивањето во материчниот простор на подрумот (кој служи и за „оплодување“, точка на средба не само меѓу внатрешното и надворешното туку и меѓу машкото и женското, а што можеби е едно те исто?!) на младиот господин Робин, уште еден сперматозоид во беспоштедното умножување на одрази, знаци и медии?!
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
