отпорност (ж.)
А тоа, отстојувањето на Имотот, во градежна смисла, сѐ до средните шеесетти години на нашиов век, кога се урна господарската живеалишна зграда, се должи покрај на отпорноста на градежниот материјал (камен, малтер од негасена вар и дабово дрво) и на вештината на градењето, уште и на итроста, грижливоста и жилавоста на неговите стопани, а потоа и на една, иако понижувачка, среќна историска околност.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Навидум, имаа прво: широките стапала со кои самоуверено го грабаше потчинетиот простор, премногу здравата, волчја отпорност на блескавата насмевка, малите, цврсти гради што во четвртата деценија ѝ стоеја исправени како штотуку распупена девојка, таа мускулеста едрост на целото тело кое на нејзините платна со паганска надмоќ лебдееше над урнатините на згаснатите светилишта, пламените кадрици со по некое седаво влакно, што се извиваа околу лицето како змиолики фалуси – имаше невообичајан „машка“ сила за една пост-симболистичка сликарка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ми зема крв, се разбира - за да ја тестира виталната органска функција и отпорноста кон болести.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Впрочем верував дека и во најкревките суштества постои жила на отпорноста и дека токму таквата отпорност умее да ѝ се спротивстави на лошата помисла.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Во прашање е можеби нашата желба да си ја испробаме силината? Или нашата отпорност ја клаваме на проверка?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Сета злокобна должина оддаваше чувство на еластичност и отпорност.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
