отпие (св.)
ТЕОДОС: (Бришејќи го грлото од шишето скришно со шамивчето, прави лице како да треба да испие најодвратен лек. Отпива малце.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
(Го крева шишето и пие. Пие диво. Откако ќе отпие, го гледа Ивана.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Денко го крена грнчето, отпи две-три голтки, па го тргна од уста, држејќи го така минутка-две, треперејќи со очите, шмркајќи со носот, трудејќи се на сите начини да му ги одреди својствата на тој пијалак.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Катил живот, катил до век...“ го вади пагурот, отпива, им го подава ним.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Знам секој што сака да ме праша, а не знам што да одговорам, вели, и само си отпива од ракијата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ако отворам пенџере: - Зошто го отвораш пенџерето, ќе вели, кого сакаш да го видиш, ќе вели, и ќе пие само, ќе отпива од ракијата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе отпие, отпие, па ќе се загледа некаде пред себе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Бара многу работа, многу негување, вајвење како мало дете, штитење од болести, од разни марази... - отпивна отец Иларион и рече: - Тој е првиот пијалок што е јавен на земјата. И првиот лек.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Помолча отец Иларион, отпива од виното и продолжи: - Свети Јован Златоуст вели дека душата човечка е дух умен, беспримерна и неописива убавина, самовласна, света, суштина сродна со небеските и бестелесните битија, вечна, бесмртна; слична на бога, зашто го носи ликот на својот Творец. А животните таква душа немаат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Кога го виде Китан шишето, како господа да го виде; накреваше на него, отпиваше забрзано и го жулкаше Анка по раката што се држеше за шипките; пиеше и сѐ така го жулкаше молчејќи како нем човек; лицето му блескаше од радост; од очите му избиваше некоја чудна светлина од задоволство, од радост, од огнот што му се распалуваше во него; отпиваше од шишето забрзано како човек прежеднет во пустиња.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Потоа полека ги подигнаа шолјите и отпивнаа, гледајќи се втренчено.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Професорот Пол отпи голтка и подждригнувајќи како змеј, изјави: „Ајкулата не е риба, а ако е риба, тогаш е и црв, огромен накострешен црв.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Грета ја грабнува чашата сок од раката на едното дете, отпива од сокот и течноста ја исплукува врз Среќко кој се превиткува на подот. Сите стануваат. Настанува врева)
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Отпи отприлика околу една четвртина од своето пиво пред да одговори.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И сега не веруваа, иако, како што реков, пред да стигне Филозофот, стигна вест за чудесата со отркивањето на моштите на Свети Климент, пречесниот римски папа што беше маченички удавен в море.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ќе отпиеше од пагурчето, ќе ја подзабришеше устата Ване и ќе почнеше: - Џанам.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
„Релаксирани, жими мојов!“ се поднасмеа цинично и отпи голема голтка.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Ване, не како најтрезен колку како најприсебен, бидејќи повеќе отпиваше отколку што голташе од бинлакот, ги одвлечка полузаспани и полумортуси во шаторот, под уште топлите крила на импрегираното платно, и ги остави да грчат и да се лигават на сувата папрат врз која паѓаа од грутчестите душеци.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Полека отпиваше мали голтки од првото кафе и ги гледаше ретките снегулки надвор.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
„По колку давате?“ го праша братучедот. „Стандардно, по десет посто секој месец“, рече овој, отпивајќи од чашата.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
