одрони (св.)
Мачорот стоеше до трендафилот и го стресуваше снегот од грбот, што се одрона врз него кога скокна.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ги собра во една торба најпотребните работи, одрона некоја солза на вратата од убавиот, туѓ стан, во кој така убаво презими, и со злоба во срцето излета од гнездото и побегна в поле за да не се врати никогаш веќе.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
За сето време зад него зееше онаа провалија, под неговите петици тлото се одронуваше, а тој сепак достоја.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но, ете, врз него се слизнала и одронила.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се одронува од гранка и ти влегува во вратот - се ежиш од студ.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Татнеше каменот, одронуваше други, ечеа карпите под нив.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Србин мирно посматраше како темнината се одронуваше од стварните облици на поединостите во пејсажот пред него како роса, капка по капка, поронува некаде в земја.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Наместа снегот, натрупан по дебелите стебла и гранките на буките, сосем ги скриваше дрвјата, некаде пак каде што тој не навеал добро или се одронил пред време, се покажуваше црнилото на испреплетените стебла и гранки.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Малата кукла не виде колкави солзи се одронаа од очите на куклата во витрината.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Кон земјата што ти се одронила под кожата, под ноктите. ״И смртта наша, на нашиот роден крај се потпира“ - би рекол Лазор Ночески, а ние на смртта секој ден ѝ се доближуваме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Гробот беше ископан и купот земја го одронуваа мрави и гуштерици.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ми се корне кожата и како одронат малтер ми паѓа во постелата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По нив како одронет брег се тркалаше црната вода.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И некое камче ќе се одрони, ќе се истркала.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Со четири филмски фонографи можеме да компонираме и изведеме квартет за мотор со внатрешно согорување, ветар, чукање на срце и одронување на земја.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Песно, изгубен еден сон или одронет само во чудното невреме или во оној моментен мир омеѓен со ножевите на молњите носи дожд тоа суморно течење на денот кон нашиот осамен остров поплава една носи тој летен ветер што ја капе својата жолта грива од лисја во меката прашина.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Ars poetica
кога го опеваш не го спомнувај
морето, туку кажи делфин
кажи алга, кажи блуз
или
за морепловците, потонатите ’ртови
јодот и струјата зборувај
за солта, нуркачите, светилниците
за галиите, фосилите, коралите
за одронувањата, песокта, реумата
за ритамот
за матката
за бродоломците
за капаците на прозорците, кристалите и
авантурите, морските болести и трговијата
на свила и бело робје
за капетаните последни што умираат
за проститутките кои не се надеваат...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И последните лисја се одронаа од пазувите на спасителот, и оро развиори А ноќта ко уплашена срна се стутка зад голите карпи Росно утро, врз моето чело, во хаосот на мислата...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
