некако (прил.)
Е, сполај му на бога, син ми некако се откачи од оваа работа.
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Знаеш илјада марифетлаци. Ќе ја изитриш и ќе ја ујдисаш некако работата. Ќе ми поможеш и мене.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Нејзе уште од мала ѝ е всадено чувство на стравопочит спрема чорбаџијата, повеќе на страв, отколку на почит, и тоа чувство ѝ преминало некако во навика, така што нејзиниот страв не е силен но затоа е постојан.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Пак е тоа некоја негова ујдурма: да се измазули некако со лозјето.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Пак да го има секојден некако ќе се тера, ама само од пролет до есен и целата зима седење и дембелење.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Јас некако се снајдов и полесно поминав, а и повеќе спечалив.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
САВЕТКА: Ако можеме некако со арно да го фатиме добро, ако не, богами, и ќе го земеш!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Сам кога ќе се удри човек, некако, како помалку да боли отколку друг кога ќе те удри.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Така некако... Не е за чудо тие да се да сакаат од овде да ја грабат.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Некако изненадно и наеднаш им се исправи висок ѕид од трски.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Сечејќи една чворлива штица некако наеднаш и изненадно му се скрши пилата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Од тоа, некако чудно и за мене, лицето полно со сув лишај неочекувано му се собра.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Беше стегнат во нова облека, исчешлан и сиот некако мазен.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ме погледна некако чудно: - Зошто ти е црна мачка?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Иако возрасен, веќе момче на осумнаесет години го примија во први клас и за еден два месеца до 11 мај, денот на Света Кирил и Методија, протутна некако во втори клас.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тоа офицерите личат некако на грчките, но војниците — вистивски Тиквешани со селски шалварчиња и со некакви особени капи, што ги викаа „шајкарчиња".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Откако дојде Доста тој некако се подмлади.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- За тргање, ќе тргам, - рече Бошко, - туку чаре да ми кажеш некако!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Побогатите некако му плаќаа на Лумана, но сиромасите, а такви во селото беа повеќето, немаа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Отвори! – рече оној однадвор некако заповеднички.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
