најчесто (прил.)
Впрочем, сите ослободителни движења во светот се потпираат и врз некои странски сили и притоа најчесто ги користат териториите на своите соседи. Тоа го направи и ТМОРО.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Затоа најчесто кроеше планови како да им плати на децата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
За нив и за сите туѓи несреќи ние судиме секако, најчесто погрешно. Тоа е сѐ.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А сите тие приказни почнуваат вака: “Во старо време живеел...“ или пак “Бил некој старец...“ а најчесто “Било едно дете... “
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Прикажуваа секогаш, кога ќе го видеа него, а најчесто му прикажуваа за неговиот предедо додека тој растеше; му прикажуваа нему, додека ја земаше врз себе ликата на својот предедо.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Прават малечки мостови преку потокот. Прават брани, воденици. Но најчесто мостови.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Секако, највозбудлива, иако најчесто раскажувана од овчарите по планината, беше приказната за некој си Димитар Волчарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Можеби најчесто стариот разговараше со поточето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Понекогаш тетка Рајна ќе ни приготвеше ручек, а најчесто готвевме тато и јас, онака како што знаевме.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Најчесто премолчував на директните прашања или ги извртував работите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Југословените, кои не се толку мнгоубројни како лани, изгледа како да го резервирале за себе хотелот „Славјанска беседа“, додека патниците од Запад најчесто се определуваат за „Рила“ и за најмодерниот софиски хотел „Плиска“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Навистина, најчесто она што се започнува е тешко, но мнозина започнуваат и, се разбира, со доста труд, по подолго време тие и го завршуваат започнатото.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Умираат од загадениот воздух, се трујат од тие хемиски средства со кои човекот ги прска растенијата, а голем број страдаат од несовесни ловци, оние со вистински ловечки пушки, но страдаат и од помалку опасните воздушни пушки што најчесто се наоѓаат во детски раце.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Го легнав во постела, онака како што најчесто спиеше, со лицето кон мене и раката под перница.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Она што му се спротивставува, она што треба да биде совладеано најчесто само го потсилува неговото значење, ја искажува бурната дијалектика на превозмогнувањето што е неодлачен дел од живиот живот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во нивните очи најмногу има страв, малку се движат, не се оддалечуваат од бараката, повеќе си лежат на сламениците и „болката“ ги фаќа најчесто кога доаѓа некој од „началството“ како што ги викаат неколкуте чисто униформирани мажи кои постојано се возат со еден дотраен џип од болница до болница, од логор до логор, каде што се собрани бегалците, од град до град, каде што се сместени децата.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Врз нас најчесто шинел или излитено ќебе или ништо. Под мојот шинел лежевме двајца. Јас и Вангелис, Грк од Тесалија.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
По ручекот најчесто нѐ носеа на кино. Небаре салата беше само за нас.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Со тоа сите поранешни договори и спогодби заклучени од страна на Србија со балканските држави за поделба на Македонија престануваат да важат, а српската пропаганда во Македонија, најчесто во сојужништво со грчката и во дослух со Турците поведува остра борба против „бугарштината“, а за србизирање, односно грцизирање на Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Притоа одредуваа еден од делениците, тоа најчесто бидуваше најмладиот од браќата, кој да биде непосветен од Организацијата и кој да се грижи за доброто на сиот сој.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
