најубав (прид.)
Го навечерале со најубави манџи како секој гостин најмил.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Тој термин не беше лош од турско гледиште, а од грчко тој беше многу удобен, зашто со него најубаво можеше да биде искажан презирот и омразата на Грците кон нас.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во тоа време најубавиот крај на земјината топка беше широчината на крајот на нашата улица.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Рано е отелена, а изгледа теленцето е слатко, не може да а повлада, — се јавува Никола Косов, еден од многуте мераклии на убаво винце, поубава ракиичка и најубави невести, иако веќе стар.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И така дедот Стале веќе во првите петшест години од создзвањето на манастирот располагаше со чифлиг од 80 хектари најубава земја, со булук од седумосумстотини овци и кози, со сурчја од шеесетседумдесет говеда и коњи, со седумосумстотини овци и кози, со сурија од шеееетседумдеоет говеда и коњи, со седумосум ѕевгари волови, со стоипедеоетдвесте кошници пчели и стодвесте кокошки, врз сето тоа со седумосум души момоци како отец Арсенија на чифлигот од свети Горѓија во Метуите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Зетовите јавнале на најубави коњи и само се крстат со старисватот и деверите, со сваќите што одат пеш до сваќата — да помогнат кога ќе се качува невестата и да ѝ се најдат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Штом Бошко се приближи и додека да го поздрави, дедо Најдо, чиниш не му е грижа за добарденот на Бошка, рече: - Седи, намести се како ти е најубаво, - и му го подаде ќесето со тутун.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Трча така, го загледуваат и чевлињата одеднаш не се чевлиња, туку кој ги носи најјунак е, кој ги носи најубав е, кој ги носи е сето она што селаните најмногу го ценат и сакаат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Стана време кога децата мирно спијат или сонуваат најубави соништа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Пред мене стоеше таа - танка и проѕирна како најубав лист од момирок.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Си претстави како ќе најде убави моми и млади невести и од сите ќе ги избере најубавите и ќе ги донесе во својот харем, кој и инаку не беше празен.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Навистина беше малку црнгалест, но црнгалест – калеш со најубави црти на лицето, како што можат калешите луѓе да излезат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Се враќа со неколку црномурни дечиња во очите. И најубавото од нив И го фрла на својата празнотија. За да 'ржи посилно.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ѝ определи засебна соба најудобно уредена; ѝ направи најубава облека, скапоцени срмени влечки, накити какви што имаше на времето најубави и најскапи и ѝ наложи на Ајша да почне со кандисувањето.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Утре в училиште сите деца ќе велат: - Мачето од Милка е најубаво! Нацртано е како да е живо!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Таа требаше без ропот да ја прими разделбата во најубавите денови на својата младост, токму кога го почувствува животот, кој цутеше во прегратките на љубениот човек.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Сега ќе ми рече дека моето маче е најубаво“ - си мислеше Милка. Но тоа не се случи.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Така успеа, по неколку години, да изгради најубава и најголема училишна зграда во гратчето...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Чајот облагородуваше. Го точеше најубавото од нивните срца.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сакам моето маче да биде најубаво.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
