мадро (прил.)
Ќе си седи мадро, како поп, шо велат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Да се седиш мадро, неќу јас заради тебе да ми се смеат чупињата!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Значи, се истребија сите откај нас — задоволен констатира стариот мудур и се спремаше да му предложи на јузбашијата да излезат некој ден да ги видат пепелиштата и пустошот што го направија војските и да ги покараат и поучат селаните да си седат мадро, да не се поврати злото пак.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Петре учителот едно време внимателно го гледаше Јолета наш право в очи а потоа му рече: - Прво ќе те тепам тебе ако не седиш мадро и ако зборуваш кога не те прашувам. Разбра?
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Но тие и така мадро си седеа да не носат модро: знаеја дека прават хумор во бесконфликтно општество, беа свесни дека можат да ја критикуваат само соборената класа и дека нема ништо смешно во новата работничка што се регрутираше од селската сиромаштија, им беше укажано на недопирливите теми и имиња - сето тоа тие го имаа во малиот џеб, па сепак од некаде вадеа хумор, од ѓон цедеа лој.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Единствено небото кое се пружа мадро
не само над мене
ја знае вистината:
немоќно да се огледа во водите на земјава
снагата да си ја опфати и ликата своја
чекорот си го продолжува потаму
во безсознание надоврзувајќи се на себеси
без крај надоврзувајќи се.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
