кива (несв.)
А желката Поповиќ влегуваше бурно како војник во училницата, киваше и бараше во хор да ги повторуваме последните зборови на убиениот крал: - Чувајте ми ја Југославија!
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Високиот, внимателно напудрен професор по српски и по историја, киваше во белите дланки, удираше со прсти по масата, речиси по барабан, и весело говореше: - Вие не сте добиток, имате јазик.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Од тоа кивање ѕвездите ги снемува: паднале в бездна... Месечината онемува.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Па дури до полето, дури и до шумата Ние само се поиставаме, ги затинаме устите и носовите, ги собираме очите и само кашламе, киваме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Аргатска работа. Некои почнуваат и да киваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ти кога ќе настинеш, јас ќе кивам за тебе, си велевме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Жив си, дедо? — Уште му кивам на животот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Туркање во кујната на неколку протагонисти во исчекување нешто да се случи имаме во Kitchen, каде Еди Сеџвик кива во текот на целиот филм.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Те прашувам – ќе се качиш ли на дрвово? - Не, - одмавна со рака дебелиот. – Ти го слушна кивањето, ти качи се. - Ќе се качам, - се закани долгманот.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Не ќе настинуваат ниту пак ќе киваат.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
- Се сетив, - победнички викна шишкото. – Иако петлето на дедо ми не киваше, еднаш... - Што еднаш?
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Тоа беше само знак на нејзиниот отпор спрема Партијата и спрема сите нејзини прописи и на некој начин му изгледаше природно и здраво, како кивањето на коњ кој помирисал мувлосано сено.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Киваше, кашлаше, се мрсулавеше и се лигавеше. Беше одвратен за гледање.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Накратко, душата ми беше во носот, а јас секое утро морав да кивам.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
