келнер (м.)
Се начичкавме на стаклената врата и живо ѕиркавме во сандакот со десетина маси, со тезге, зад кое газдата спиеше буден, со зли келнери и меки полни певци, нацрвени и сонливи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Можеби едниот од нив смислува најпеколни маки за бездушните келнери. Можеби и не.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Двајцата келнери, оној од огледалото и оној над нив, се доближија еден до друг, се залепија со грбовите.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Келнерот подлизурски гледаше во нив и се преправаше дека ужива во таа плитка идила.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Келнерот доплива од мракот и застана до нив. „Чекајте“, им рече суво.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Пријателе, вели келнерот гледајќи од висина. - Вие им пречите на гостите.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Келнерот остана да виси над нив, неговиот грб во огледалото беше широк, дибечест.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Ќе сторам така, не ќе сум дембел“, се смири и уште еднаш не сфати: во крвта на Отец Симеон со протегање се разбудуваше питон: „Ќе сторам така.“ А келнерот притаено му рече: „Мојов пријател одлично се боксира.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Седна со нив, и кога келнерите со тешка мака ги истераа на улица, го оставија зелениот во некој влажен двор и ја одвлекоа блондината во малото сопче на браќата влечејќи го со себе и мирисот на лутата мастика.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сѐ тоа добро. Ама што му значи ова: „Извикајте го трубачот“, збунето врти келнерот со главата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Ох, мори Данче... Воздивнува келнерот, не кревајќи ги очите од нејзините убави нозе.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Келнерот стои, како маѓепсан, со табачето во раката. Стои и не се помрднува.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ги гледа тенките фигури на келнерите како бргу потрчуваат меѓу тркалезните црвени глави, растурени по масите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Еден смешно долгнавест ковчест келнер му притрчува и Арсо се сместува на мала тркалезна маса.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
9. КОЈ МНОГУ ВРАПЧИЊА НИШАНИ, НИЕДНО НЕ ЌЕ СТРЕЛНЕ - и за врапчињата пркнување, и за ловџијата спокој, во милосрдниот ресторан ќе го пофалат тој келнер гостите што ги служи со "МНОГУ ВРАПЧИЊА НА ОКО"...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Сите келнери се началници. Сите се гости. И домаќините се гости со гостите.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Постариот брат е келнер, а помладиот трговски помошник.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Никој веќе никого не слуша, никој никого не сака да служи. Нема веќе келнери.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Келнскиот карневал е третото „К“ Во Келн се одржува карневал, секоја година во месец февруари.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во хотелот „Шилер“, во Амстердам, каде што спиев, изутрина нѐ упатија за појадок во една сала - без келнери и друга услуга.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
