карта (ж.)
Такво сопоставување може да има помеѓу првата, т.е. теоријата за населувањето на Балканскиот Полуостров од јужни Словени формирани во две народности строго разграничени во етнографски и географски однос и постепеното изменување на етнографската карта на Балканскиот Полуостров, од една страна, и процесот на современото национално обособување на Македонија од друга.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но ако при националното разбудување на Македонците имавме друг вид на политичката карта на Балканскиот Полуостров, тогаш Македонците ќе работеа сосема поинаку.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Прво се тргна Мече и почна збунето да се брка по џебовите, мрморејќи нешто неразбрано, како да не знае кај ја ставил карта.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Се исправи над нив наеднаш голем и страшен и неговиот глас грубо го скина летот на нивните раскрилени мисли: - Картите ве молам!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И еве сега, без карти, застојани до отворениот прозорец, јурат со железницата низ темната ноќ, а прохладниот ветер си игра со нивните немирни коси.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тој ден се месат погачите со кои ќе се канат нункото, попот, деверите, старосватот и другите блиски роднини, а уште подалечните — само со карта.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На сретсело пак се сретнаа и ги изменија картите со вино и шишињата со ракија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Мето Јовановски е роден во село Брајчино, Преспанско (како што долго веруваше) на 5 октомври, а според личната карта на 18 октомври 1928 година.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кројачите одбиваат да ми сошијат војничка блуза без еполети и закопчана до грло, од школските географски карти го избришаа моето родно место, ја довлекоа мајка ми во некој Реонски комитет и ја натераа јавно, на митинг, да се откаже од мене.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Не го чувствува остриот мирис на згниени дуњи, ни дебело напластениот прав по расфрланите кошници, куфери, вази, книжни цвеќа, порцелански чаши за пиво, распукан будилник, картонени кутии, скршен глобус, парчосани географски карти...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој беше весел и уште од вратата викна: - Имам три карти за кино! Пригответе се, одиме веднаш!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ќе можете да си слушате радио или да играте карти во ресторанот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
12. НЕ МЕНУВАЈ ГО ЗБОРОТ КАКО ВРЕМЕТО ВО МАРТА - ново правило не е воведено во играта стара за во следната тура да ти се додели карта со која би го коцкал него како ситна пара...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
ОСТОИЌ: Сум влегол јас и на позатворени места. Се запознав со Кајмакамот. Ме викна на партија карти.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
ДИМИТРИЈА: Политиката е карта. А карта е Марта. А Марта е курва.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
(Куќата на Андреевиќ. Димитрија го делка своето дрво, Ацо и Андреја разговараат, Марија гледа во карти, Вера пее, Симон спие.)
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Потоа ќе ја здиплеше изветвената карта на која одвај се распознаваше слободата И на која уште светкаше огнот на вкрстените мечови Врз белата пепел на предците.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Квечерина ја раздиплуваше известената војничка карта И на неа се мачеше да го распознае својот глас Врз полегнатата војска низ полето Ја корнеше мовта, го соголуваше камењето на тврдината Раскопуваше низ полето, ги чистеше рововите, И некаде на залез, студен ветер кога надоаѓа од замаглените ѕвезди, Тој долго стоеше простум и со војнички поздрав сам си ја пееше песната некогаш што ја пееја неговите момчиња: Отвори ја вратата, можеби ноќва ќе се вратам...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
После објаснувањето дека од љубопитност сакам да видам како се забавуваат младите во Келн, домаќините ме пуштија да влезам, зашто инаку во овој ноќен вертеп можеше да се влезе само со влезница и со членска карта.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Малку повеќе се задржав над оваа карта и веднаш се пренесов во Версајскиот дворец, кај онаа тркалезна маса на која што, со потпишувањето на Версајскиот договор, по првата светска војна Македонија е распарчена.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
