испоумре (св.)
Како сѐ да испоумрело околу неа.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Знаеш, - ми објасни, - Чавка многу ја сака баба си, таа му е единствената што ја има. Сите други му се испоумрени.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Старите испоумреле во туѓина, а младите кои се родени таму, пат тераат на море.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
