исклоца (св.)
И, влечејќи го за уши, ќе го исклоцаше од дворот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се завива со сѐ што има внатре, но ништо не помага: ѝ се тресе снагата, ѝ штракаат вилиците; од студ се буди; гледа: Бандо во немирниот сон ја исклоцал со нозете покривката од неа и ја оставил гола.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
А меѓу камењата: истуркани празни кревети, исклоцани куќни посатки, подгорени ѕидни појаси и скали кои веќе не водат никаде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Леле, господе боже, ќе ми ја исклоца утробата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И колку многу цвеќе исклоцавме, искинавме, изгазивме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Ќе те чекам со чеканот на маж ми што го исклоцаа за да се собираат во кундале над мојава глава, се разгневила.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
