инертно прил.
инертен прид.

инертно (прил.)

И покрај сета релативност на својата целовитост или единственост само животот и настаните во светот што го сочинуваат ја дава моќта на означувањето, правејќи од настаните нешто повеќе од факти што инертно постојат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во христијанската догма, особено во учењата на Свети Августин и Тома Аквински, се избираат оние елементи на Аристотеловото учење кои одат во прилог на величење на бесмртноста на душата, а телото го сметаат за пасивно и инертно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„ Зарем и тогаш, кога сите европски земји се здружени при бунтувањето, Македонија инертно изостанува?!“ – помислив.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)