изгние (св.)
Раководител на градот го пикнале! Ќе изгниеше во затвор поради аферата во Ракитница ако не прежалев сто лири за рушвет!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
И токму — за плотот нешто разговаравме: изгнил сиот па...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Луѓето под турско петстотини години мислеле дека не можат да сонуваат да ја разнишаат таа сила, а ете таа изгнили и пропадна како трула штица. После пет стотини години, да, но пропадна.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Ќе изгнијат орлите од сало и ќе те нафрлат врз нив мравки, муви, оси.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Го видов пред паѓање оќоравениот Арсо Арнаутче и го видов полуголото старче како бега со крик низ вратата, слушнав извици на некои што доаѓаа и почувствував дека почнувам да повраќам чемер, и сѐ беше стравотија на крст што паѓа врз нас, нѐ дроби и остава да изгнијат под неговата тежина мртвите надежи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Веселбата на погребот се зголемуваше, ако при копањето на гробот за да се стави мртовецот, се најдеа шишиња со вино закопани некогаш заедно со мртовецот, на кого коските му изгниле, а тие останале.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
„Овде ќе изгниете во гробот и ќе останат од вас шест бакарни копчиња“, продолжуваше Клиневич.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Крамповите, лопатите, секирите и клештите, виљушките, ножевите и француските клучеви со коишто си помагаме во животот се испокршени, изгниени: Политиката е куца курва, којашто веќе никому не може да му го подигне, нацијата е мртва, парите се импотентни и веќе не можат да го одушеват модерниот човек.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Место да ги дадеш навреме да ти се поправат, ти чекаш да изгнијат. Ајде поправај ги сега.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Тие во неа надоаѓаат како да некогаш многу одамна, во некое најдалечно минато, некој ги заточил, па ете сега преку неа, преку нејзините алехмиски процеси на мислата, дотекуваат како надојдени реки, како незадржливи лавини што мораат да се излијат за да не изгнијат.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Тоа ќе скапе, ќе изгние.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
