заглави (св.)
Остави сѐ и бегај зашто законите се полни со некакви параграфи заради кои чесниот човек лесно заглавува.“ Сенките пораснаа и се одлепија една од друга.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Крокодилот зина и јас брзо му ја заглавив гранката, во челуста, онака, како што го нацртав пред тоа во црнечкото село.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
И којзане до кога веселбата ќе траеше, ако на Бандо не му удри лакомијата во пиење: ја фрли чашата и зеде со котле да пие вино; кога го испи котлето, го стави на главата и почна да игра со него: го тресеше на главата, скокаше, сѐ додека некој на шега не го удри со рака котлето; тоа направи: пуф! втона и се навре на главата од Бандо; притрчаа луѓето да му го извадат, да му го истргаат, но беше попусто: тоа беше така заглавено, што ништо не го вадеше; при секој обид да се извади, Бандо офкаше зашто носот и ушите му запињаа и не даваа да излезе котлето; се обидуваа да го скршат, да го расечат котлето, но сѐ беше залудно, зашто при секој удар, Бандо офкаше. Боже, што стана ова, се чудеа луѓето.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Никако” свика офицерот. „Не сакам да ризикувам да ми заглават камионите..
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Веќе нема кој да ме учи за нозете, сега заглавив поради општата хигиена.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Не можеш да пукаш, се усвитила цевката, се топи железото и не го фрла ѓулето. Заглавува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Првин нѐ острижија. Нѐ стрижат со искрвавени машини, оти машините им заглавуваат од вошки, нѐ мијат некои чесни сестри, нѐ преслекуваат, нѐ преврзуваат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Едни внесуваат, други изнесуваат. И заглавуваат на разминување.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Заглавен меѓу непцата и здебелениот јазик ќе раснеше во клобурец и ќе задушуваше.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тие се пикаат во метлата, се лепат, заглавуваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не сакам и ти да заглавуваш, му велам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да не ја пуштаме сега по овој снег оти ќе заглави и лиот може да ја нападне.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
На накривеното куќиште била заглавена над вратата икона од оревово дрво: безимен светец со чудесно лице на млад левент во пламена облека и со пламено копје во пребелите раце јава градест и гривест коњ и убива ламја со густ тутунски чад во ноздрите, боде многузаба исклештеност со грбник на костреш, а во далечина, под замагленото лилаво и алово небо, пукаат планини на чии преслапи зарѓуваат капки сонце - тече црна крв меѓу премазни камења, опашот на чудовиштето со последен бес се обвива околу младите нозе на белецот, земјата испукала од морничавост, во пукнатините повеќе се насетуваат отколку што се гледаат змии и гуштери.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И одам. Еве сум на влезната врата и тука како да заглавив.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Сетив дека сторив нешто неубаво и во грлото ми заглави горчина.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Трча кучето со тенџерето во кое главата му е заглавена, тропа и квичи.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Тој светот го доживеа како магичен божји лавиринт, но не барајќи го влезот, дури ни излезот. Заглави во мистериозноста.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Ѝ заглави чивија да не мрда, и започна со неа да ја копа градината, да ја чисти од трње и коров, да засадува цвеќиња и дрвца да ја уредува, да ѝ го враќа оној нејзин поранешен лик, да ја оживува.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Ногата на Дејв изгледаше лошо, болно, но не започна навистина да го боли дури откако следниот удирач, Лојд Уикс, кој работеше кај Дејв во погонот за житарици, ја тапна топката и таа ниско по земјата отиде до фрлачот, со што Дејв заглави на третата база и неговото чудесно лизгање се покажа како бесцелно.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Сѐ посилно се чувствува загубата на таа Прага за Европа која не сака да “заглави” во економски или биолошки материјализам.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
