живе (прил.)
Сфаќаш ли, се повлекував пред тебе. Јас не можам да бидам женка, јас не можам да живеам како таква.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Туку наши луѓе сме, си живеал со татко ми, да ти кажам отворено: Ние сме дојдени навистина по бравите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Ете така, - продолжи - јас, црна кука`јца, сама живеам севезден во мислите со него.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Не сфаќав, не знаев веќе кога сум буден, кога живеам во зелени соништа, сам, на мртва земја и под мртво небо.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Морам некако да те ликвидирам, за да можам да живеам самиот, ако снимката можеме да ја наречеме живот.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Мртов сум, помисли. Убиен сум, а сепак живеам.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Живеам во бунар. Живеам како чад в бунар, како пареа во каменен душник. Не се движам. Не чинам ништо. Само чекам.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Немоќта да го изменам овој ужасен свет во кој живеам ме тера стократно повеќе да го сакам ближниот свој - како затвореник, како соучесник, додека заедно ждереме кременадли во некоја мрсна гостилница...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Песната ја продолжи Пишпирик: Опа, опа! Многу ќе сум богат. Ќе живеам на висока нога.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Како се бранеа татковите книги при живе и потоа, посебно светите книги, посебно во времето на сталинизмот би можело да се напише посебна историја.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
- А зошто преѓеска, кога бев заробена, не ми рече дека имаш бунар и дека ќе живеам во него како царица? - рече рибата.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Земанек стана и беше решен да дојдеме попосле, на претставата од пет; но јас станав и, како што редовно ми се случуваше во последно време (да зборувам нешто што воопшто не го мислам, небаре имам туѓ јазик, небаре живеам исечоци од туѓ живот), реков: „Да, господин.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Сакам да живеам уште малку, сакам повторно да свирам, сакам да направам дете...“
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И покрај промените во гимназијата, мојата преокупација е зградата во која живеам, а и самата населба.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Од тогај, фала богу, еве вака живеам.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Јас сум цел ден повеќе со книгите и не можам да се помирам дека и мојата милост, за да можам така да живеам, се издржува од таквата мака на каурот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Постојано ме придружуваше во мислите сѐ додека се најдов да живеам во самата Картагина, крај нејзините урнатини, недалеку од претседателската палата на Хабиб Бургиба.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Лакхдар ја забележа мојата зачуденост и ми рече: Јас, знаете, живеам во Ла Марса (резиденцијален кварт близу Картагина) во куќата во која некогаш живеел Андре Жид.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Пред него се велеше спроти сонот и јавето Ама тој прв рече спроти јавето и сонот А после рече сонот против јавето или јавето против сонот И шуќур што јас си живеам на евкалиптус И си брстам ментолни лисја таман колку што треба А ако живеев на секвоја Секако трипати помалку ќе спиев И во долгото јаве ќе морав нешто и да работам Скраја да е секвојата и се гледа богати
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
„Сега живеам само за нив,“ рече неколкупати во текот на разговорот, секојпат кога погледот ќе ѝ паднеше на фотографијата. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
