женка (ж.)
Женка, се сетив. Тоа сум сега за него. Женка.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сфаќаш ли, се повлекував пред тебе. Јас не можам да бидам женка, јас не можам да живеам како таква.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- И така... - продолжи Дејко, - женките овде остануваат девет-десет години, и кога ќе се наполнат со икра, тргнуваат заедно со мажјаците што ги чекаат на вливот од реката...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Женката се стиска во ѕидот така што мажјакот не може да ѝ ја префрли и таа нога што е услов за да може да ѝ го стегне.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
За тоа време, женката, кралицата, која одамна ги осознала сите финеси на Играта, сѐ уште ранливо ги залажува поданиците дека и е неопходна нивната заштита.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Насловните ликови на филмот на Гринавеј “Готвачот, крадецот, неговата жена и нејзиниот љубовник”, по истиот ред откриваат: еден итар мајстор-естет, еден тиранин-незналица, неговата угнетена и снажна женка и нејзиниот резигниран истражувач.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Боледував, едноставно, како животно што боледува без женка.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Само јас го видов тоа опашесто чудо, тој порив на мажјакот да го разурне спокојството, тој пресметан кликтеж на насилникот над зачудениот честак додека ги вика на својата самотна полјанка возбудените женки качени на танки но брзи нозе.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Кога би го имал металното зрно страв што фазанот го носи на врвот од клунот додека се обидува возбудените женки качени на танки но брзи нозе да ги преведе преку поспаната шумска патека што бавно води кон самиот врв на брдото не ќе го досегнев никогаш оној игрив чекор на старчето што својата мудрост и стрпливост по истиот пат ги пренесува.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Втора фотографија.
Чекав долго, да се расклопи како женка
да ја сликам во сиот нејзин сонлив сјај
пропорција и хармонија.
Ја прекрив со себеси
но таа кревка, тврд карактер
ѝ се покори на сенката
без поговор.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Сара подразмисли некое време, па одговори: „Оние женки кои им припаѓаат на копитарите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
