жал (м.)
Со коси спуштени, се фрли ко Менада бесна врз мртов син од жал.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
5 песна За таа наша пропаст жал на Махмуда му стана, се спушти како орел тој.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И жал, и мака скри девојката; и мирно седна пред својот нежен татко стар, Не заплака, а мени боја, проѕирна и бледна, пожолтена ко килибар.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Радоста од Силјана се свртела на преголема жал и плач и тогај дури се уверил оти штрк ќе си биде и штрк ќе си умре. – "Ех, кој не слуша татко и мајка, си рекол сам со себе, клетвата го фаќа, нели ме донесе Господ на мојот вилает, не ни е толку жал, чунки овде ќе си умрам".
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– Колку е жал за кај што се родил човек“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Силјан ги слушал тие зборови од жената си и срцето му се корнеше, од жал што му идеше; арно ама канонот, што бил даден треќата вечер, требало да го трга.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
100. русизам: За жал!
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
85. Мисијата на Бугарија е прекрасна, само, за жал, ние тука во Петроград сме далеку од Бугарија, та русофобското семе не може да ни западне длабоко во душата и да даде арни плодови.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
139. За жал, дури и кога Мисирков наведува конкретни цитати од други автори, никогаш не дава поблиски библиографски податоци.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Не ти е жал за мајка, Томче? Наместо да ми помогнеш...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Туку, може да е од што ти е мака на душата... за лозјето... Е, и мене ми е жал, туку...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Песната е и за веселба и радост и за жал и болка!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Само... уште еден услов имам... (се преправа оти му е жал, вади шамивче и ги брише очите).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ој ти, Вардар, шуми, играј, шуми, играј од жалови, додека ни стари мајки глуво шетат низ дворови и со шепот низ ум трештен чеда свои споменуат.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
О ти, моја душо страдна, О ти, ум мој – пламнат жар, не се нити сенки вијат, нити мајкин страден лик, туку, ах, е прво либе, сон не знае, гори в жал гради кине век да скрие – чека в младост ноќ и ден.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Нели Раткин глас ми дочу таа ми ти пуста гора, од жал, леле, лисја рони и на Ратка кротко збори: „Дејди, Радо, пиле младо, што ал, Радо, ми те најде, та сред тоа ноќно време тага виеш, с’лзи лееш?
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Жал ми е за детулето. Во неговиот кравет легна сув човек со празен поглед.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Но за жал, транспортот беше ја поминал Црна на врпските лаки и мостот гореше во пламења.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Само гранката задржа скриена жал, жал за зеленилото.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
- Јас војник не сум бил. Некако ми е жал да кренам рака на жив човек.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
