допраша (св.)
Во последно време ние истапивме со барање политичка слобода, без да се допрашаме дали сме ние дозреани за неа и дали сега тоа ни е најнужното?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
ЛУКОВ: Никако допрашување. Одговорноста ја преземам - јас.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Тука нема: чекај да се допрашам до овој, до оној, па што мисли овој, па оној. Јок.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Нем е, а говори, се вџашија, Допрашаа: „Кажи ни кој си ти, Кој со таква благодат те надари, Слеп да гледаш, нема да говориш?“ „Избран е!“ Небото им одговори.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Често го допрашуваше татко ми дали е можно коза да дои лавче или е тоа измислено од уметникот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Пошто од селаните билките, печурките и боровинките ги откупуваа селските задруги, на Сврделот не му беше тешко работите да ги нареди така што стоката тие да не ја дават на некој друг додека прво не се допрашаат од него дали тој сака да ја земе или не.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Сам? - го праша еден мустаклија кому сите му отстапија пат до него и кој ќе беше најважен штом го допраша: - Неорганизиран?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
А вториот веќе и не допрашуваше ами повторуваше Дека сето тоа се само бабини деветини И дека со нова жена нови ќеифови се тераат Особено ако е како оваа еве што оди пред нас И подвртува со газето како пропелерче Во некоја берберница среде тукашните или мексиканските жеги
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
А ако набасаш на некоја намќорка допраша другиот Е ако е некоја смуртена лоша ќе ти биди болеста И уште ако не ја знаеш жената што ќе ти втрча со сонот Некоја нова и непозната болест ќе те довстасала Така велеше првиот толкувач на соновите
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Наместо на морските и езерските плажи во знак на протест Распнуваат шатори пред зградата на парламентот И наместо да им раскажуваат бајки на внуците Севезден се допрашуваат баш така ли се калеше челикот А меѓу нив има и такви кои во навлажнетите подшаторски соништа
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Брадестите бурлаци запинаат да ги повлечат нанапред уморните октомвриски дождови и сѐ туку се допрашуваат онака на кирилица - тагата превртена наопаку радост ли се вика?
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Ај да се допрашуваат, ама и севезден да ги пропагираат латинските поговорки: сѐ што имам со себе, ова бале со мало црвено веленце, се наоѓа ноќум за зглавје на жешкиот асфалт, ова пластично дволитарско шише од цоца-цола лигхт најдено пред контејнер, штоако сум бездомник – знам дека гладен може, ама жеден не може.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Поетот Матеја Матевски во занес ја црта мапата со улицата на својот прв детски плач во Истанбул и со повлекувањето на секоја нова линија сал туку се допрашува: само во песните ли бива на Босфорот да е подножјето ем на Бистра Планина, ем на Андите?
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Сѐ што знаете за сиромаштијата (сиромав човек жив ѓавол, парола снајди се) во Богота се мултиплицира и веднаш ви е јасно дека сте во метрополата на бездомниците - Богота, град потпрен на ѕвездената светлина, град во кој бездомниците се уплавосани од темнината на ѕвездите, град во кој бездомниците секој божји самрак се уверуваат дека нивните мечти не узреваат а дење балињата им се полни ѕвезди, колку цел ден да се допрашуваат денските ѕвезди вистински ѕвезди ли се?
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Среде вревата ќе набасате и на такви кои вџашено допрашуваат дали слушате дека брмчат пчели и бумбари и дека тукушто не почнал нивниот заеднички десант врз Фиренца.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
- Раскажувај, Циљке - замоли Мита. И допраша: - Те научи ли дедо ти и на старинскиот јазик да зборуваш? - Не. Само молитви...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
