должи (несв.)
121. Националниот сепаратизам се должи на српски воспитаници идеалисти што работат под српска маска, а во душата своја се признаваат за Македонци; српските воспитаници, со своето образование во Србија, се образуваа во национален дух, наместо во национален индиферентизам во Бугарија, иако некои од нив целосно не престанаа да се викаат Бугари, но меѓу нив и Македонците со чисто бугарско образование и самите Бугари се отвори една голема пропаст: тие со своето образование застанаа на средината меѓу Бугарите и Србите, т.е. викајќи се по традиција Бугари, тие престанаа да се такви во својата душа: тие станаа Македонци.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Неуспехот значи се должи главно на името Бугарин, усвоено и пропагирано од револуционерите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Погоре, кога зборував за неуспехот на Востанието, јас реков оти неуспехот се должи на неговата парцијалност.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Знаете, Грците се многу итар народ! Ама сето тоа се должи на благословот од деда владиката.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ги ширеше рацете и ја должеше шијата говејќи се, како ми се стори, да закукурига.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
А на Лумана му должиш и, ако не слушаш, едно ќе те посоветувам: отсега натаму слушај го и други марифетлаци не ти требаат...
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Дико се направи скромен и добродушен: - Мене ништо не ми должиш, - му рече тој на кутриот вчудоневиден Бошка. – Јас не те послушав тебе, туку срцето си го послушав. Ете.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Мамките ги забуцуваат главите во вода, ги должат зелените шии, удираат со крилјата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И, речиси сите големи победи на Сулејмана се должеа на неустрашивиот јаничарски ага Мехмеда Соколи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
МЛАДИЧОТ: Да. Тој. Во извесна смисла јас нему му го должам животов.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Добро беше што го праша дали некаде се должи себе си со таа вар и со таа работна рака и со сите тие килими, на што тој ти се исклешти: „Знаеш, претседателска куќа, може да дојде секој, и...“
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Дојдов да ми потпишеш признаница. На, еве ми должиш 500 лири.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Значи, да не должиме. Зборувај: кого од селово си забележал да се вртка околу него?
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
А за тоа што се случува кај момчето, на што се должи тој истрел, само можеше да нагаѓа, како што и Бојан од својата колиба не можеше да знае што се случува кај дедо Иван.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Иако бев многу приврзана кон тетка Рајна и многу ѝ должевме, во тој момент како да ја отсакав.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
На турскиот кајмакам му должите 22 дена ангарија. Тој љубезно ве отстапи.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
И, да не должам многу, добри мои, уште неколкупати се повторило тоа: „Ама ако не беше мојата наметка, ќе накиснеше до кожа...“ и „Многу ти благодарам...“ па на човекот што си немал своја наметка најпосле му прекиснало, му прелило што се вели, па се симнал од коњот и сосе алишта се фрлил во реката.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Нумо повлекува длабоко, го испушта чадот низ нос, се чеша зад уво и, загледан некаде далеку, продолжува: - Да не должам многу, Пандо.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Добро е да се создава, да се мечтае, велеше мудрецот, но мечтаењето е меч со две острици: многу болни на мечтаењето му го должат своето оздравување, но и многу здрави - своето разболување...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
- Тоа се должи на повеќе причини: на психичка напнатост, наследна особина, или недоволна развиеност на синапсот во мозокот.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
