грвала (несв.)
И пак ќе почне едно давење, грвалење за водата, за потокот и мечката одново ќе отрча да се качи на буката, велеше, ама буката ќе падне, заедно сосе мечката, велеше, и крмакот, засилен, ќе ја дупне во мевот со секачите, со ’рпалите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По мене паѓаат и тие, и се грвалиме внатре, во дупката.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се грвалиме така, не оставаме ништо недосегнато, непофатено.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Грвалев коска од сливата в уста и гледав во машината.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Им кажува нешто но само тие да го слушнат а тие како да го разбрале легнуваат на грб и се грвалаат по правта.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Фала му на бога што Агна не знае дека низ нивните штрби усти го грвалат и нејзиното име.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Сега ги претресуваа тие згоди со свои смешки и забелешки, додека гурелавите селски кученца се наттрчуваа пред нив и се грвалеа во правта.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ако ја праша колкупати го има расклопувано оној кревет до комодата? и дали на него се имаат грвалаено? и по колку пати на ден?
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
