годинава (прил.)
Токо, којзнае дали ќе има работа на зима овде за мене, — изусти полн со надеж дека ќе им куртули годинава на снегот и селските свињи во неговото Полчишта.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ако сака господ, годинава едно, до година две, три, пет, ќе се намножат и женски деца и еве ти во Витолишча и даскалица.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Неколку години Илко оди јаловар, беа ќаи со бацка му Стоја; ама годинава ги сместија овците на руга кај Стрико Маловите, та сите тројца браќа тргнаа по полска работа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Годинава, во првите септемвриски денови, необично застуде.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога наближи времето за патување на годишен одмор, едно утро Љупка и Сашко ѝ рекоа на мајка им: - Мамо, годинава некако не ни се оди на одмор...
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Годинава градот треба да добие над 2.000 нови станови и еден голем, дванаесеткатен хотел со 250 легла.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Организаторите на Велесаемот годинава очекуваат големо учество на странски излагачи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Годинава црквата ја празнува 700-годишнината на најпознатиот хор во Германија, составен од членови на возраст од 8 до 18 години.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ете, на пример, ние не можеме да си ја објасниме оваа ваша поплака: „Во месец мај годинава владиката Дамаскин заедно со мудурот го затворил училиштето (се разбира, српското) во Велес и ги изгонил учениците.“
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сето тоа Лазор го гледа од под веѓи и зашто отпорано знае што има нацртано на внатрешната страна на тутурката, планот на Потковицата, си дума и се надева дека можеби не се собраа за да го ругаат него, дека можеби и овој пат ќе разговараат за тоа за кое од смртта на татко му на Максима наваму секоја година ова време разговараат - за барањето одобрение за ѕидање црква, а годинава за барање одобрени за ѕидање и на општина и на училиште.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Погледни ме каков сум. Годинава наполнив педесет и пет.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Ние сите знаеме дека годинава, на тој студ, крстот не можел да не замрзне, ама „додека не видиш не верувај“ велеше дедо ми Крстин.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Англичанецот го прекина: - Да, но ние треба да ја имаме во предвид и најновата Одлука на Конференцијата на амбасадата од 9 ноември годинава во која се вели да водиме сметка на следново: патот Дебар - Струга наполно да е вон албанската територија и на тој начин да се обезбеди слободна економска комуникација меѓу двата града.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Кога излегуваш да купиш цигари те прашуваат: ќе се вратиш ли годинава?
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Дали бројните прилози околу легализацијата на тешки дроги што годинава се најдоа по многуте светски и домашни часописи, значат вовед во радикални промени во третирањето на човековите права и слободи, или нешто сосем друго?
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
А ние парите ги потрошивме на првите две Маргини годинава.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
„ Нема сомнение дека Министерството за изобилство свршило добра работа годинава“, рече тој со мудро клатење на главата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Каде не се фатиле годинава повтор ќе садиме - за годинашниве првачиња.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Подредувањето на „Две тишини“ во пет вокалски раздели е атак врз „зададената“ хетерогеност на оваа „Париска тетратка“ пишувана во март и април годинава во период кога на болеста која пустоши низ телото на поетот, ѝ се одѕива единствено песната која пустоши низ душата на поетот, собирајќи данок од премолченото, потиснуваното, недоизреченото, скриеното...
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Годината кога се омажи Роза, и Александар се отсели од дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
