вјава (св.)
Вака, кога сте баби. нека ве вјаваат!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Нема драскале, нема. Нема пријателство кога сакаш ти да вјавнеш мене. Секој вардит својот грб.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Толе е ној на белиот коњ, токо ниа шо вјаваат по него не знам кои ќе бидат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Дури му го ведиме грбот, ќе нѐ вјаваат и ќе нѐ т'чат како добици.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„Пак нешто се занесуваш: да полетам како птица... како облак бел... вјавнат на коњ со бела грива - и што ти не!“ се подбиваше Љупчо.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Самиот си направив пишувало подолго од седумдесет години и како Башо дури сега осознав дека веќе вјавам на дооден коњ и дека зад мене, смрзната веќе, лази мојата сенка... Размисла
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Му се стори како некоја голема порта да му се отвора и тој само треба да влета низ неа, не вјавнат врз некое нејако ждребе, туку разбашкарен во султански шестопрег и околу себе со носачите на почесните нишани, и со сета бројна послуга од собари, амамџии и готвачи, па дури и со хазнадарот кој од кожена торба вади по пет гроша и ги раздава на сиромасите.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ебаго, жената ако не ти се поткрене, зошто ти е што си ја вјанал.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
