вторник (м.)
Крај реката пророци е коски врежуваат знаци И кобеа крај на сѐ до кај допира видот И на сѐ до кај вторник по вторникот се повторуваше: - Кој ќе го прескочи Светото дрво Тој ќе управува со моглите И ќе ти спаси блиските.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
10. Таму каде што застанавме ние земјата продолжуваше сама и кога зад ридот очекувавме друго пак се покажа рид и вторник по вторникот и по маглите магли.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Во вторникот утрото неочекувано Србин му се сврте на Шишмана.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Дните од вторникот до петокот ѝ се сторија на Митра три години.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Понеделник, вторник, петок... И одеднаш некоја глупа исповед: ми летнаа деновите...
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Во тој ист вторник, иако очајот и плачењето не стивнувале, жените, дури и оние самохрани леунки и трудни вдовици наполниле неколку карти со ракија од диви круши, од грозје и од цреши и натовариле на две магариња дисаги со леб и лук, па една по друга, секоја со запалена борина во рака, пошле да ги пречекаат последните од дружината; да ја плашат со оган и писок чумата или улерата, болештина што им била позната на дедовците, еднаш, којзнае кога, додека и пците бегале од злото и се јазеле по врели карпи далеку од сите човечки патила, и побеснувале, и станувале гозба на волчи свадби или се здружувале во глутница со ревење да ги заплашуваат чобаните и бачовите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со Влатко секој вторник и четврток одевме во мандолинскиот оркестар.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
7 Не можам да определам точно ниту кој ден е, ниту кој датум. Вторник ли е, петок ли е?
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
На трети август, вторник, по еден краткотраен дожд претходната ноќ, заедно со Јована, отидовме кај гробот. Се разбира, со него се договорив за цената.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ајде, те чекам. Во вторник. Немој случајно подоцна.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Следниот вторник: - А, дојде. Здраво. Го донесе? Добро, стави го на маса.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ако сакаш кафе, јас баш немам време. Следниот вторник: Добро е, добро.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Секој вторник, пазарен ден, „кираџиите“ пренесувале по 1-2 товари ориз во Велес.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Но, кога кожата на Атиџе се смири, го повлече црвенилото и под наборот го подаде младиот и тенок слој на голуждраво птиче, па кога Атиџе ги поврати своите стари навики, одејќи со придружбата секој вторник на капење во Чифте-амамот, а бегот него штедро го награди и го испрати назад во Блатието - тој секој вторник, зиме и лете, напролет и наесен, дојден во градот како пијан, се гледаше себеси како цупка пред амамот, чекајќи таа да се појави и само малку да го потргне фереџето, божем ветер го сторил тоа.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Првиот вторник се тешеше дека може нешто во сарајот ја спречило: караница со другите анами што сигурно ѝ завидуваат, гости што дошле ненадејно од Истамбул: таа во бањата била претпладне и, брзајќи, си отишла порано.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Третиот вторник Атиџе пак не се појави во Чифте-амамот, и тоа речиси го спобудале. Навистина ли беше болна? Од што?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
А она Стефани рече она нејќе породи у вторник зошто вторник несреќен ден.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
„Она што е заведено во бележникот на секретарката на другарот Јаким Ниновски дека состанокот помеѓу него и другарот Јаким бил закажан за во вторникот, на 18 јуни, воопшто не држи вода.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Никој од нас нема да заборави дека денес беше вторник, оти секој вторник во ноќниот клуб се свири блуз.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Вторник Септември ...чувствата се само чувства и ништо повеќе - беа зборовите на соговорникот. Премногу самочуствие зарем не?!
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
