возбуден (прид.)
АНТИЦА: (целата возбудена од радост само го прелетува писмото со очите, но не може да го чита)...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Богдан ја следи возбуден, уште во неверица и сѐ појќе сѐ поткрева во креветот.
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Сето тоа му расправаше сега Белич, сиот пламнат и возбуден од големите и радосни преживеаници што ги чекаат таму.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Бев возбуден и барав близок другар да му ја доверам големата тајна.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се исправив од миндерот возбуден и збунет и се обидов да застанам на болната нога.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Гледај сега, возбудено ми дошепна Цане, - Гледај... Гледав. Арсо се нишаше пред тапанот, пушташе некакви грлени извици, смешно подрипнуваше од нога на нога; кога го догледа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Браќата не се собуваат и загазуваат во водата свечени и возбудени. На Отец Симеон тоа му е достатно.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Возбуден, тој сербез му ја фрли уздата од коњот на зачудениот анџија, кој играше табла со еден турски заптија пред анот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Првото што го рече, кога ја постивна возбуденоста во градите, тоа беа зборовите што ѝ ги промрмори низ заби на жена си: - А ти пак... роднините...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Ти си ја загубил совеста! - рече Арсо возбудено, стискајќи ги усните.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Џемал-ага се промени. Во возбудено проширените зеници згаснуваше темна страст.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Озгора стануваа двајцата нестрпливи. Долгиот возбудено викаше: - Стегни го јажето ... околу половината, не маткај се! ... Иде некој! Долгиот очајно опцу.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Идат! - свика Коле и дотрча возбудено.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Изрипав возбуден. Го залепив носот до прозорецот и гледав во дворот во кој предметите, оставени од синоќа, не се ни препознаваа.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Денеска Васе дотрча дома возбудено и исплашен. - Аух, - рече целиот позеленет. - Отидовме! ... - Како? Зошто? - се вапцав и јас.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Набргу детето ќе испливаше на брегот, слепено со грбот на својот коњ, па, не обѕирајќи се на извиците на престрашените мајки и нивните возбудени и восхитени деца, ќе одгалопираше угоре, преку маслиновата гора.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Долгите ходници на подземниот мравкин град ечеа од возбудени извици.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ја гледам во очите но не можам од нив да прочитам возбудена ли е, радносна ли е, тажна ли е.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ех, што ќе биде, што ќе биде!“ мислеше Бојан и самиот возбуден од претстојното доаѓање на уважените скопски професори.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Жолтица? - возбуден праша инженер Александар. - Жолтица! Со цар и царица на неа. Копавме компир и блесна, како сонце.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
