ваму-таму (прил.)
Ех, да знаеше барем малку да држи ножици и да потсечува ваму-таму, тогаш косата на Зоки Поки сигурно секогаш ќе беше убаво поткастрена. Но, можеби и за среќа!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Турскиот судија, кајмакамот, го праша Гоцета: - Даскале, каде одиш ти ваму-таму?
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ваму-таму, крај реката, растеа ракити, врби и по некоја евла.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Бузо и неговите панично се размрдаа покривајќи ги главите со раце, бегајќи и чувајќи се од камењата што неопределено и нерамномерно се разлетуваа ваму-таму.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Што да ти правам кога си слеп! - велеше смеејќи се, итајќи, весело мавтајќи со рацете ваму-таму, чиниш ќе летне.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тогаш другарот Колојаноски ќе дувнеше во грнетата и тие несреќниците ќе почнеа кој како, како пијани, излудени, сосема избезумени, црни сенки, страшни, да се веат ваму-таму, чиниш некој лош ветар ги носи.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Мене не ми треба да одам ваму-таму. Со мојата болест згрешивте.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Од отворениот куфер се растури неговата црна униформа, како црна маглина, со ѕвездите што блескаа ваму-таму, оддалечени, во материјалот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Се тркалав ваму-таму обидувајќи се да пронајдам положба во која би се одморил и во која срцето нема да ми бие така силно.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Му вртеше окото ваму-таму по маказарските невести. Човечка слабост. Го избркаа нашите.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Направи неколку чекори ваму-таму па пак се врати во библиотеката.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Тогаш и подоцна сѐ почести беа вестите за тоа дека селаните ноќе чуваат стража за да се бранат од бандите пљачкаши, кои кружеа по селата и ваму-таму ги пресретнуваа џандарите со истрели; дека особено Македонците, кои страдаа и заради учеството во движењето на отпорот, а најмногу заради своето потекло, веќе имаа почнато да се организираат во групи за самоодбрана.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
