британски (прид.)
Откако биле заземени градовите, Бурите ја продолжиле борбата со партизанско војување. Дури на 1.7.1902 год. Англија ги присилила Бурите да потпишат мир и како автономни републики да влезат во Британската Империја.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Англиската младина бара да се повлечат британските трупи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Индија во нејзиното искуство со британскиот колонијализам била покорена не од народ, туку од нација, далечен апстрактен ентитет.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Гинсберг понатаму тврди дека поголемиот дел од современите американски и британски уметници веќе со години пушат марихуана.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ова се јави како резултат на зголемениот број на „преведувачи- аматери“ (меѓу кои и голем број Британски дипломати) чија единствена цел беше, да се пренесе содржината на делото запоставувајќи го истражувањето на формалните карактеристики на текстот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Историја: иако ги има и на британскиот пазар, сепак се најпопуларни во Соединетите Држави каде барските жаби живеат слободно во природата.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Британското искуство ги покажува недостатоците на овој систем. Само мал број лекари со посебни овластувања имаат право да препишуваат кокаин, дипипанон (еден многу јак наркотик) и хероин.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тогаш станува јасно дека никој повеќе (ако тоа некогаш навистина било можно) не може да го нарекува британски режисер.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Но, Саботажа беше постравичен филм од поголемиот дел британски филмови.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Или е тоа еден град кој се содржи самиот себе, или еден човек кој се содржи самиот себе? (Да спомнеме патем дека илузијата која се среќава во Качување и слегување и Перпетуум-мобиле не е измислена од Ешер, туку од Роџер Пенроуз, британски математичар, во 1958.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Британските критичари, кои во дното на душата тешко му го простуваат доброволното заминување на Хичкок, совршено се во право кога и по триесет години со младешки жар ѝ се восхитуваат на Госпоѓата што исчезнува, но залудно е да се жали за она што поминува, за она што треба да помине.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Џарман не ги именува. Самите можеме да ја одбереме онаа што најмногу ни се допаѓа.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Откога го посетува Советскиот Сојуз, кога е во искушение таму и да остане, и поминува уште една година во својата колиба во Норвешка, Витгенштајн се враќа во Кембриџ 1937 година, а една година подоцна, кога Германија ја анектира Австрија, станува британски државјанин.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Не е важно која беше процедурата на нашето враќање и враќањето на нашата кола (љубезниот британски моторциклист до автопатот; уште пољубезното арапско семејство кое излегло да се повози последниот ден од рамазанот, до Тангер со еден пар средовечни јенки туристи; следниот ден, љубезниот возач од агенцијата за изнајмување коли кој доби добра напојница и, се разбира, имаше дупликат од клучевите; сигурниот чувар на плажата, кој со болно достоинство му објасни на возачот дека мојата напојница од осум дирхеми не е соодветна на тоа што тој „цела ноќ” го чувал нашето сега веќе отклучано комби, но дека уште два дирхеми ќе ја суредат работата); поентата на оваа анегдота со загубениот клуч, на која во меѓувреме едвај и да помислив, сѐ додека оваа дигресија со која купувам време не ја врати, е што...
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Ако уметниците денес лесно се категоризираат според нивното медиско претставување, Жилберт&Џорџ во Европа и Америка би биле протолкувани како Британски мајстори, а во Британија како забележителни ексцентрици кои во себе кријат многубројни опасни склоности.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Средбата и односот на сексуалниот нагон и на нагонот на смртта во полето на уживање е јадро околу кое се формира значењето третирано во новата британска уметност.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Се разбира, овие кратки назнаки не можат да им удоволат на интензивните и сложени дебати за изворите и варијантите на национализмот коишто ги окупираат историчарите и општествените работници од минатиот век.* Не постојат само различни патишта кон обликување на нациите во европски рамки - треба само да се спор едат британскиот, францускиот, германскиот, италијанскиот и рускиот национализам.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Океанија ги опфаќа двете Америки, атлантските острови, вклучувајќи ги и Британските, Австралазија и јужниот дел од Африка.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Со апсорпцијата на Европа од страна на Русија и на Британската Империја, од страна на Соединетите држави, две од трите постоечки супер-држави, Евразија и Океанија, веќе беа практично формирани.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Евразија, на пример, лесно може да ги заземе Британските Острови, кои географски се дел од Европа, или, од друга страна, Океанија би можела да ги поттурне своите граници сѐ до Рајна или до Висла.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
