Цариград (име.)
84. Додека сѐ уште чадеа илинденските пожари, бугарската влада навистина побрза да го испрати конзервативниот политичар и државник, туркофил и русофоб Григор Начович (1845-1920) во Цариград за да се погаѓа со Турција за правата на „Бугарите” во Македонија, а не да им дозволи на Македонците самите да се појават како фактор на преговарачката маса за сопствените интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
16. Хајнрих Каличе тогаш беше австро-унгарски амбасадор при Високата порта во Цариград.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Се однесува за Цариградската конференција (1876-1877) на претставниците на европските големи држави (Русија, Англија, Германија, Франција, Австро-Унгарија и Италија) и на Турција, одржана во Цариград непосредно по Босанско-херцеговското востание и Српско-турската војна, како и по востанијата во Бугарија и во Македонија (1876).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Познато е само тоа дека во пролетта на 1516 година дошол во Вишеград јаничарскиот ага од Цариград со педесетина јаничари и ги распратил по блиските села да го соберат познатиот данок во крв, т.е. да одберат здрави христијански деца, да ги земат и да ги одведат во Стамбол за јаничари.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Побара да го пренесат на азискиот брег на Цариград за да му ги предаде бунтовниците лично на султанот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
УШТЕ ИСТАТА ноќ по спалувањето на поп Јакова и Трајка кадијата нареди да се спреми потребен број сејмени што ќе ги затера бунтовниците во Цариград.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И како незабележливо протече времето од Солун до Цариград.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Султанот во Цариград беше загрижен...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Фативме лаѓа и тргнавме за Цариград да бараме работа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Но зашто и покрај толкуте акања низ гората и полето потерџиите не му влегоа во трагот, го баталија, уверени и уверувајќи го султанот во Цариград дека наскоро ќе му ја испратат главата Владимирова.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Телеграми беа испратени до великиот везир за таа работа и двајца претставници беа испратени во Цариград за да ја молат императорската влада да му забрани на владиката да се меша во работите на општината.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
По престојот во Солун Акиндин заминал во Цариград и станал монах.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А тој да ти биде убиен пред 30 години во Цариград.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ибраим Ибраим раскажувачот на овој настан од Балканските војни, ако е точно она што ми го рече еден негов подалечен роднина , умрел во Цариград од воспаление на белите дробови.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Кога Татко реши конечно да го напушти засекогаш Цариград, доаѓаше често во големите храмови.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Полифоната судбина на Цариград во бескрајот на времето најмногу го доближуваше и до тајните на својот идентитет.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Остануваа во него остатоци од стариот голем сон дека излезот постои во останувањето во Цариград, но тоа остана потиснат сон.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Неговата мајка, од турски корен, сакаше да замине со својот нов дел на семејството кај стариот дел, кој веќе беше добро ситуиран во Цариград, наспроти желбата на сопругот.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Пред војната отпатува за Цариград.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Беше моќен кадија, многу остави, но и многу однесе за новиот живот во Цариград, во блискиот расплет што го наслутуваше.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
