Италија (име.)
Се растури со влегувањето на Италија во Првата светска војна (1915) на страната на Антантата (со Англија, Франција и Русија).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Се однесува за Цариградската конференција (1876-1877) на претставниците на европските големи држави (Русија, Англија, Германија, Франција, Австро-Унгарија и Италија) и на Турција, одржана во Цариград непосредно по Босанско-херцеговското востание и Српско-турската војна, како и по востанијата во Бугарија и во Македонија (1876).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
32. Тројниот сојуз е военополитички блок на Германија, Австро-Унгарија и Италија, договорен во Виена во 1882 год. и насочен главно против Франција и Русија за распределба на светот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Беа на фронтот. Се биеја со Италијанците, но фронтовите се израстуруваа на ден-два.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Командирот Планински ја зеде машината и напиша: „Драги Тале, како што ни јави, напладне ги пречекавме „сватовите“ и убаво ги дарувавме, заробивме двајца Дојчовци, а еден Италијанец сам се предаде.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Рекоа дека Италијанците ќе го земеле и училиштево. Визбата ќе ја правеле затвор.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Кога Италијанецот се приближи, Трајче го позна. Тоа беше Федерико.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Уште тераа тројца заробеници: двајца Германци и еден Италијанец.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
А од Италија по нив стасале неколку километри макарони.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
БОРИС: Не се дупеше овде? МАТЕЈ: Во Италија.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
БОРИС: Најдалеку имав патувано до Зелениково. Ти по Италија ги дупиш ушите.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Главниот збор во Атомиумот го имаат големите „атомски“ сили САД, СССР и Англија, потоа Франција и Италија.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тврдо брашното како камен. Останато било од Италијанците.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Му кажа дека и во Италија за време на војната некој научник работел на ваков експеримент и успеал да создаде само некој вирус кој бил многу опасен - смртоносен.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Ете, Хитлер го отепа царот, Италија капитулира а Ѓоре твој, Алексо мој и Борис Един излегоа в планина.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
По еден месец ѝ се јави од Италија. Ѝ пишуваше дека е здрав и жив и дека со некој си другар што биле порано во интернатот, ја минал кришум границата и дека сега се наоѓа во привремен логор, во кој ќе помине извесно време, а потоа ќе замине за Америка.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Однадвор слушам: — Италија ја окупира Албанија, нападната е Грција, Костур е веќе згазен! Мобилизација, мобилизација!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога се повратија Италијанците во Костур, нашиот слуга Васил Мокриев прв им го даде газот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Оружје им даваа Италијанците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тоа ги израдува селаните, но за кратко време, бидејќи по неколку дена се дозна дека Англија и Италија не се согласуваат да се менува Одлуката и дека Албанија незадоволна што се одолговлечува спроведувањето на Одлуката, започнала да трупа војски на границата за да ја заземе со сила зоната.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
