Букурешт (име.)
Берлин, Белград, Будимпешта, Букурешт, Берово, Бела Црква... Виена, Виница, Валандово...редум, скоро стотина градови, од првата до последната буква на азбуката.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ме следеа и чекаа - бесмислица! - да ме стапнат со атентаторска бомба в пазуви, со тајни материјали од онаа букурешка седница на која беше донесена Резолуцијата, со докази заради кои главата, самата од себе, ти паѓа пред нозе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Беше еден лилав септемвриски ден, за другите тој секако беше сончев и чист, доѕидуваа некакво банкарско здание во Букурешт, беше на највисокото скеле, остануваа уште неколку реда тули до чатијата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Откако ќе се изминат шеесетина прозаични километри, доаѓа средбата со Букурешт, за кој велат дека е „мал Париз“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Букурешт е многу убав град, можеби еден од најубавите или од многу убавите градови.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
— Не плачете од денеска за утре, вели Апостол Макаровски, изгледа одново ќе нѐ судат во Букурешт.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сакаше да ја објави во Органот на Ибе, во Букурешт.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
15. Трчам низ Букурешт со детето, ќе ги загубам нозете од трчање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кај се чуло или видело, дури и во големи семејства, девојка да замине да студира во туѓина, дури во Италија или во Австрија, во Букурешт или во Цариград, кај што можеа да одат само момчињата.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Читам на Интернет како сме го попушиле на самитот на НАТО во Букурешт: само Америка нѐ поддржала, а сите останати си свиркале загледани во плафон, бетер од дебарски молери!
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Во стари години Влавот со сирење и кашкавал ја хранел Европа. Нашите карвани одеа до Белград, до Будапешт, до Букурешт и до Виена.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
По него нѐ поздрави Апостолу, претставник на привремената влада на Грција во Букурешт. Тој не беше така говорлест како Порфирогенис.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ранетите и целото бегалско население да ги прифати Варшава, Прага, Будимпешта и Букурешт, а способните, тие за кои беше јавено дека пушката ја држат покрај нога – ги прифати Москва и ги одведе што подалеку од Европа.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тој истакнал дека "на балканските конференции одржани во Атина, Истанбул, Букурешт и во Солун, Бугарите секогаш биле опседнати со нивната сопствена ситна национална работа.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Букурешт чува тајна голема, од гради ќе ви ја одкраднеме, сѐ што е наше, и наше ќе биде... скромно ви порачуваме...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Што носеше Захаријадис од своите патувања во Белград, Прага, Букурешт и Москва?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тој ги задолжи Албанците со книгите За албанската албанската азбука, Албанската граматика, како и неговиот програмски текст Што била, што е и што ќе биде Албанија (објавена во Букурешт во 1899), драмата Беса и многу други, додека новата турска култура ќе ја задолжи со Толковниот турски речник (со близу 45 000 зборови).
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
А во меѓувреме Захаријадис патуваше во Белград,Тирана, Будимпешта, Букурешт, Софија, Прага, Варшава и сите тие негови патувања го водеа кон крајната цел: Москва.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
