тивко (прил.) - отиде (гл.)

Кога Френк тивко отиде накај својот ручек, неговата сенка одеше заедно со неговото тело и покрај него.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Пред да влезам во собата, тивко отидов кај татко ми: - Тато, знаше со кого сум?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)