поубав (прид.) - ден (имн.)

Денот „Д” беше чудесно убав. Дар на природата. Никогаш поубав ден. Ден вреден колку еден живот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но длановите твои не венат со грстои риеш по мртвиот мрак по земјата со трендафил на усни Црвенице што раката те знае расцути ми со уште еден цвет од земја мрак и видело што иде Добрлижи ги заспаните што лежат во пазувите нежни лулкај ги поубав ден да иссонуваат За нив тој цвет од виножитни бои во старава и бессонава шума и венење и листеж што ја знаат
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)