загрижен (прид.) - поглед (имн.)

- Сам, велиш? - промрморе, упатувајќи загрижен поглед кон момчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тоа не беше непријателски поглед, но очевидно беше загрижен поглед.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој ја крена главата од отворените книги и, со вечно благиот израз, го прифати загрижениот поглед на мајка ми. – Прости – започна веднаш мајка ми – што те вознемирувам во оваа доба. Морав.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со брзи чекори, следен од загрижениот поглед на жена си, појде долж реката чии бистри води не ги гледаше, но се чинеше дека тие сега, макар во спротитек, го следат загрижено.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Перонските работници на брзина ги симнуваа сандаците со книги, следени од загрижениот поглед на Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Го крена кон нив загрижениот поглед.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Те испратив со загрижен поглед гледајќи како автомобилот изчезнува од мојот видик.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)