за (предл.) - нешто (имн.)

Понекојпат двете црти здружени со острината на нејзиниот поглед, значеа укор за нешто, но и тој гест можеше слободно да се препише на перфекционистичката особина.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Зашто не може да има збор за нешто што не постои. Како зборот стол, на пример. Зарем би постоел ако не беше направен.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Важно е да се грижиш и за нешта кои од аспект на своето основно преживување се неважни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Речиси никој не ја делеше нејзината пасија, поконкретно, опсесивност со точноста, бидејќи времето го сметаше за нешто што ѝ причинува најголема тегоба доколку пропуштеше некој интервал или имаше некоја важна секвенца во која таа не беше директно инволвирана.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Сето тоа, се разбира, е само аналогија, бидејќи во денешно време не може да се репродуцира „Критиката на расудувачката моќ”; не се работи за нешто толку слично.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Многупати правиме нешта што не ги сакаме, или не правиме ништо за нешто што многу го сакаме.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Креативното мислење, „залагањето за нешто“, станува капитален криминал. Важи правилото „Пет лични грешки и исфрлен си“, за стотици илјади okno.mk | Margina #32-33 [1996] 28
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Протестантски отпадници за време на Инквизициите на Римското папство - да не го заборавиме палењето на вештерките изведувано од страна на Протестантите кога тие го преземаа раководењето со одделението за контрола на Хаосот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Не знам. Секоја судбина е приказна за себе,“ рече Клара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тогаш и жртвата што ја прават некои мајки за своите деца не е жртва, затоа што она што го прават, го прават за себе, за нешто што го доживуваат како дел од себе?,“ се вмешав во разговорот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Самата таа никогаш не спомна дека посакува да стане мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Клара секогаш зборуваше за мајчинството како за нешто што им се случува на другите, како нешто во што може и треба да помогне, ако некоја мајка се нашла во невоља.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
ХРИСТОВ: Што можам јас? Кој ме праша мене за нешто? Ме повикаа пак кај Иванов.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Несмасен и збунет Арсо се движеше без телесна тежина и сиот беше само некаква намера, некакво демнење и страв за нешто.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И тој останува само со придушено дишење и со потисната свест за нешто што не смее да се случи, за нешто што треба да се постигне, но што сега, некако, отскокнува во недостижна далечина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се иставам назадгазум и алкам да се фатам за нешто со рацете. Да си помогнам. За да не паднам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Господ е на страната на умните. Тој веќе ги одбележал улавите. - Благослови ме, мајче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш игуменијата се сетила за нешто што не го спомнувала до тој ден.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Извесно време дланката од десната рака ја имаше положено на книгата, потоа ја отвори и почна да чита: “А сега да ти напишам неколку збора за нешто сосем друго: утврдив дека за време на подолг престој во затворот на чувствителните луѓе им се заканува опасност да станат огорчени непријатели, да почнат да го мразат сиот свет, отапуваат, ги обзема резигнација и стануваат премногу себични.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Да бидеш виновен за нешто што не си го направил.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Да се гневни на тебе за нешта кои ги створила самата ситуација.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Но сега тука и таму можеше да се случи да минува низ салите и, вон правилата, да нѐ потпраша никого за нешто, за зачестеноста на кашлањето, на пример, или за температурата на цревото.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Се случи тоа утро во Министерството, ако воопшто може да се каже за нешто толку небулозно дека се случило.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зошто никогаш не викаат така за нешто што е навистина важно ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога зборуваме за политика зборуваме за нешто многу ограничено, коешто всушност е регулација на национално рамниште.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Навикна на него како на батка си Јована и не знаеше кој ѝ е подраг. Не еднаш застануваше на Стојановата страна кога не се согласуваа за нешто.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Една група старци држејќи ги во шепите цигарите свиткани од весникарска хартија и крупно дробен тутун, расправаат за нешто.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Неколкупати се обидува да се сврти, да се преврти, да се фати за нешто, да се прибере, да застане на колена, да се исправи, ама со секое движење станува сѐ послаба, сѐ поистоштена и чувствува дека мракот околу неа станува сѐ погуст, дека ја притиска кон земјата, ја стега за грло, ја дави.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А се случува и тоа родителот да нема пари за нешто многу важно да купи, да плати, а вие ако му побарате ќе ви ги даде, и на заем ќе земе, дете сте му, а вие ќе ги потрошите не водејќи сметка дека тие се попотребни за нешто друго, одошто за вашето одење в кино, одење во слаткарница, купување на некаква модерна кошула, маица и слично.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Слободната литература секогаш ме исполнуваше, но еден дел од мене копнееше за нешто како ова. Нешто што е признато и градено со генерации.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)