за (предл.) - брада (имн.)

И запамти! - таа пак го фати за брада, го растресе, стрвнички му се загледа во малите гурелави свински очи, му се закани со прстот од слободната рака, мавтајќи му пред нос: - Да запамтиш еднаш за секогаш!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Избричи си ја брадата, - рече тој. - Што ти текна за брадата моја... - Глупава е... сите мудрувате...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ја фати меко за брада и ѝ се загледа в очи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Е, им го гледаш ли сега крајот на твоите роднини? - Ја, - рече Коте фаќајќи се за брадата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Откако ќе проценеше дека бричот е доволно остар за брадата на дедо му, берберот го оставаше каишот и го фаќаше дедо му за вратот со левата рака, додека со десната започнуваше со бричењето.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Зашто се јасни изгледаат нејасни, прости ми Исусе, си рече попот Ставре и се скубна за брадата за да си дојде на себе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Господа, ни се чини, за брада го фаќаме, само кога ќе ја смениме верата.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)