ќелија (имн.) - е (гл.)

Земјата ќе ја собира во темните агли. Земјата во ќелијата е мека, песоклива.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Внатрешното јас во ќелијата е прогонувано од откинатите конкретизирани делчиња на сопственото јас или од неговите фантоми коишто се оттргнале од негова контрола. okno.mk | Margina #22 [1995] 43
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Дека уморот на ќелијата е силата на организмот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)