надеж (имн.) - за (предл.)

Трети ќе најдат оти јас проповедувам некаква надеж за поправување на Турците спроти нас и на европските реформи во нашата татковина, кога досега јасно било докажано оти ни Турција сакала, сака и ќе сака реформи во Македонија, ни големите држави се наклонети да ја принудат Турција за да ни даде некакви, па и најмали реформи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Знам многу арно оти мнозина со иронија ќе се однесат кон моите надежи за европски реформи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа опустошување има смисла ако се има надеж за успех.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Знаете ли што мислат тие што се за понатамошно спротивставување? – Едно, имаат надеж за замешување на силите; друго, се надеваат на конференција, и трето, велат дека ако не биде ни едното ни другото, тогаш ќе направат Турција економски да пропадне со долгото одржување голема војска.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Главните надежи за изнаоѓање нови и моќни извори на слатка вода се упатени кон водите на Дунав.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не ни е недостижно тоа тиркизно небо, ново изгрејсонце, бакнеж со вкус на малина, хоризонт со боја на циклама, ново заљубување и надеж за убав почеток.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Болката ја складирав длабоко во темните одаи на душата.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Само тогаш, според Кабалата, може да постои надежта за реинкарнација, да се пресоздаде животот низ проигрувањето на 22-те букви, но тогаш може да се создаде и Минотаур кој се наоѓа во дното на лавиринтот на зборовите...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да, огледалото се нашите сегашни очи, позади кои се крие минатото, но во нишката на погледот на секого се насетува надеж за подобра иднина!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ние живееме во култура каде сеќавањето, нарацијата, романтичните приказни и надежта за промени сѐ уште функционираат и каде што една егзистенцијалистичка врзаност за едно одредено место сѐ уште не го изгубила своето значење. 22 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но, надежта за спасот на Рада се појави на вратата, тоа беше Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Што се случуваше со него? Дали за тоа беше виновен јужниот ветер, дали за тоа беа причина спласнатата напнатост и надежта за брзо ослободување од заточеништвото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
За првпат соочен со наплив на нешто што управува со него, чувствуваше како од него постепено се празни надежта за сѐ она што не беше тоа очекување“.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Оттаму треба да дојде мојата надеж за некој иден живот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сите надежи за нова инфраструктура паѓаат: државните институции од советската ера се опустошени, а пазар на уметноста сѐ уште не постои.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Се очекуваше да стапат добитниците, претставниците на лутите противници - Израел и Палестина, решени најпосле, по којзнае кој пат да се договорат за формулата на трајниот мир.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Трошка надеж за уморното човештво од израелско- палестинскиот спор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Надежите за подобар живот не се темелеа само врз уверувањето дека ќе дојде до важен исчекор во остварувањето на личните и политичките слободи и права, туку и врз убеденоста дека ќе се излезе од повеќегодишната економска криза, а животниот стандард набрзо ќе се приближи до оној на западните земји.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тоа е мојата надеж за преживување.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сега на родната земја ѝ пристапував од новото гранично место близу Манастирот, со модерни гранични згради, извишени од двете соседни земји, со надежите за зближување што најпосле ги донесуваше новото време.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Не сум сигурен што ја доведе овде неговата љубопитност; дали да ја потврди или да ја одрече ускратената надеж за луѓето, што ја спомна мајка ми, а за која токму тој беше најобвинуваниот?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сега беше најголемата грижа како да се нахранат, да се школуваат, да се изведат на пат петте деца, во годините на сиромаштија, далеку од блиските, со одземен имот и со загубена надеж за враќање.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Залутав одамна љубопитна во овој грд пејсаж од железо цреп и бетон но сепак останав жива Сега сум малечка полјанка на туѓите убави надежи за кои го крадам неверна ветерот од реката Безброј патувања им нудам на очите и стапалките што паѓаат уморени на моите сиромашни откоси Но спомени имам и јас па свенувам штом ќе ми шепнат дека сум била шарено крило на убавината Шарено крило на младоста во коренот на плитките води што растат со жолтиот спомен во купишта од сено
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)