илјада (имн.) - година (имн.)

Пред осум илјади години нашите предци имале чувство за сите овие науки.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој опсерваториум постоел тука на овие простори повеќе од осум илјади години, но никој не го видел.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Со докажување на транскрипцијата на современата македонска азбука, на кирилично писмо, се открива дека нашата азбука е стара седум илјади години.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
И во манастирот Свети Наум веќе илјада години бие срцето на светецот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Дозна дека тврдината била населена уште од праисториското време, уште од неолитот и раното бронзено доба, четири илјади години пред новата ера, за што сведочеле остатоци од земјанки, колипки, палисади.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга можеше сѐ да поверува од книгите, ама никако не му влегуваше в глава, тврдењето дека Калето според остатоците на земјанки и колипки е старо четири илјади години.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сум прочитал некаде дека уште пред три илјади години сме дошле до сите важни идеи, можеби сега ставаме само нов пламен на стариот јаглен.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Нашите предци, пред две илјади години се преселиле на пиринејско тло, почнале да зборуваат латински, шпански и португалски, а ги прогонувале токму Римјаните, Шпанците и Португалците.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Од друга страна пак, рационалното мислење - како што е на пример играњето шах - е новопридобиена вештина, можеби не постара од сто илјади години.”
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Таа голема способност не ја цениме доволно само затоа што ја делиме со сите други човечки суштества и многубројни животни - таа е секојдневна.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Предноста на тврдите објекти (карпите и коските) е во тоа што нивната регистрирана информација ја складираат за релативно долго време. (Така, еден нож од камен може да ја сочува својата складирана информација “сечење”, десетици илјади години.) Неповолноста на таквите мемориски средства е во тоа што тие функционираат и како алатки: во случајов со ножот не само што се повикува информацијата “сечење” туку тој и служи за вистинско сечење.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Оној вистински граѓанин на Прага, на новодојденецот нема да заборави да му каже, пред сè за да ја истакне големината на несекојдневноста на својот град, дека токму пред 25 илјади години на ова место се откриени првите траги за престојот на човекот: дека околу 850 години е основан „Прашкиот Град“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тука е пренесена, во својот оригнал, парче по парче, една цела населба од 2 илјади години пред нашата ера.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Томасовата црква, која е расположена во центарот на градот, зад „Ратхаусот“ е и најстара и најголема црква изградена пред повеќе од илјада години.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Вие 'ргате овде и ден и ноќ, а тој си свире со тамбурката по Градешница и Старовина и си и п'ни тенеќиите со лирички од вашата пот. Не е ли така, Иљо? — му се обрна на Гуцето, кој просто беше замајан од пресвртот на Толета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Вака, ако и ние со тебе не почниме, пак ќе си седат агачковци, пак ќе си јадат, пиат и маскарлаци ќе прават, а рајата, не ошче петстотини, ами и ошче илјада години ќе си робува. Не е ли така?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Та вака со лежење ќе не вјаваат, не ошче петстотини, ами и ошче илјада години, агите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Работиш, чепкаш и в раце ти доаѓаат предмети што лежат в земја илјада години, предмети што ги изработувале и употребувале луѓе за кои знаеме само дека постоеле, а како се викале, како живееле, какви судбини имале, не знаеме...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Било тука пред илјада, или две илјади години, вашите татковци подобро ќе знаат, било значи гратче ли, село ли, дворец ли, кој ќе знае.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тоа е така. Разбирате? Работа која се смета за десетина од минута, додека вистинска новина е работата од петсто, од илјада години.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Низ неа проговоруваат и природата и оној долу во дамнината, некаде во четвртто ледено доба, над дваесет илјади години пред нашата ера, кога ги забележал своите пештерски цртежи, и оној, далеку во иднината што веќе го наслушува нашиот глас и, ене, се одгласува.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Одржа една куса реч во која ги пофали потковичаните што се одѕвале на желбите на султанот, (да му се илјада години и севишнот да му ги умножи блаженствата и радостите) за општественоравненство на народите во империјата, ги прими планот и писмото, (покрај парите за такса Максим му тутна и едно навезено кожно ќесе со лири) и испрати по Хаџи Ташку - милум или со сила да го дотераат; рече Измирувањето со тој кодош има пред мои очи да стане.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Не би час и Хаџи Ташку достаса, заедно со општинарите кои отидоа да го повикаат, заедно со тајфата и со Арнаутите од анот Богатиноски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Велат, одамна било, - почнува тој, - во некоја пролет запретана под илјада години.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Во мислите е негде далеку, далеку, зад илјада години, со малата несреќна Јаглика.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Во источната одаја на нашиот храм, како што веќе ви кажав, се наоѓаше записот за кој се веруваше дека го дава пророштвото за царството за илјада години нанапред во времето и дека записот ја открива причината за проклетството фрлено врз царството и најдробрите колена негови, оти болести и поразии нѐ напаѓаа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој се чувствуваше како да ја познавал девојката цел живот, како да му припаѓала нему илјада години, како да била дел од неговиот живот уште пред да се роди.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Физичарот Хајнц Р. Пагелс го нарече Фаерабенд „философ панкер“ но додавајќи, „Веројатно некои од Фаерабендовите погледи на науката се коректни доколку можеме да ја гледаме нашата наука од перспектива илјада години од сега.“
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дури и некои научници пројавуваат неволен восхит.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Изграден е речиси со голи раце големиот кинески ѕид на Балканот, со безброј жртви кои како некогаш пред повеќе илјади години во царството Кина, со вградени долги тунели во дното на пругата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Беше растурен еден вековен поредок во времето, спокој на верување низ илјади години.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Папата... Папата е дојден по идеолошкиот пекол во Скадар, градот маченик, во кој било жртвувано две илјади години старото верување, за да ги освети првите четири нови бискупи и да го охрабри троверниот албански народ во повратеното верување, од чии недра се извиши до универзална добрина светицата Мајка Тереза.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во овој град, повеќе од илјади години ќе се кове албанскиот идентитет.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Фаик Коница со уверливи аргументи, достојно ја бранеше еволуцијата на природните јазици стари со илјади години, имајќи го предвид својот мајчин јазик.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
За првпат по две илјади години, најпосле можевме да излеземе на отворено, да се обзнаниме и да најдеме многубројни луѓе што сакаа секс со нас исто колку што ние сакавме со нив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Повторно ни ги драпаат маргиналните зони на мрежава...”, му вели едниот централен бог-пајак- матица на својот дихотомиски брат со кого шпарта еве веќе барем десетици илјади години, низ културниот космос што пајажина е.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
- Можеби ќе минат илјада години, додека не посакам да појдам од тука - ми шепоти Ана.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Беше една празнина под лажичката, што мораше да му поигра, кога се приближуваше вака, па ако сакаше да биде и илјада години ловец.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Арно, ама нигде не можела да најт дуовник, како што барала таја.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Се велит за тој манастир, да ет напраен от илјада години горе и се прикажуат од стари, оти некоаш живееле 300 калугери.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Некој спомна дека некогаш пред илјада години за таква болест гореле живи кучиња.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зошто станал челник на дружината, зошто не ѝ рекол на игуменијата дека пред сто или пред илјада години тој самиот, неговото срце или неговиот разум во некој друг, водел кон магли исто вакви тврдоглави човечишта и ги оставил коските под врлежи зашто без престан се судрувал со алчност и со безумност.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А коските? Тие не му се предаваат на огнот и живеат илјада години подолго од месото и од жилите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И песната, и луѓето, и нивната цел, сѐ, и несвршената караница, се оддалечувале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш Пандил Димулев заплакал и рекол дека ќе ја покрие јамата со земја и со камења зашто човекот гори со денови: најпрвин кожата поцрнува, полека низ неа да испари крвта, потоа месото се јагленосува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ми рече: овде ќе бидеш вечна, постојано жива. И по сто, и по илјада години.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како дозволи, чумо една, да те стрижат како овца, писна и ја поткаса устата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Проклет да бидам, илјада години изгубен живот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Оттогаш сигурно поминале илјада години.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се чинеше, во тој миг, чичкото Лентеноски како да старееше за илјада години наеднаш неповратно.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
За два-три века, колку што бевме во домот, за тоа кратко време, јас чувствував дека сите ние остаревме за многу, многу илјади години.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
XVII Дипломатите заминуваат да го следат ловот на јато туни кои според проценките на старите рибари-морнари, треба да пристигне крај Сиди Дауд, на најистурената точка на Добриот `рт неколку часа пред амбасадорската ескорта.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во далечината јато жерави се спушташе кон копното, упатено до еден од најголемите птичји резервати во светот, во една од нивните можни гробници, кога по илјади години по последните летови завршуваа во фосфати Најпосле помислив на писмото што требаше да го напишам на Мајка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Историјата на земјата започнува можеби осум илјади години пред Христот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Веќе илјада години, од генерација на генерација, на Медитеранот се практикува ловот на туни со матанѕа, обично кон крајот на пролетта (во мај) и во лето (во јули), кога небото е светло сино, морето мирно, водите проѕирни и особено кога не се заканува ветер.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Уште рано во пролетта (обично во почетокот на март) се поставува мадрагата (од провансалскиот збор madrago), систем од мрежи на неколку ката во вид на стапица, која како далјаните при ловот на јагулите, ги води рибите во безизлезниот лавиринт, во комората на смртта каде што потем се одвива крвожедната матанѕа... невидениот масакр на јатото туни...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пред илјади години, според кинеската историја, војсководци со фигури-војници, борни коли спорот го решаваа на минијатурно бојно поле, како на шаховска табла.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше тоа крајот на медитеранското лето во Струга, но еден нов почеток на едно пријателство кое подоцна ќе се влее со својата дискретна и ненаметлива присутност и во моите дипломатски години, во заедничката потрага по убавината и толерантноста на човекот кога страда, кога трага во неговата поширока смисла и хармонија во потрага по заедничкиот излез ...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ние, највисоките дипломатски претставници од стотина земји се упатуваме кон местото на големиот медитерански масакр матанѕа кој трае веќе илјада години.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXIV И мојот татко е таму Со маслиново стебло од илјада години Кое ниту е од Исток, ниту е од Запад Тој можеби се одмора од освојувачите Махмуд Дарвиш И земјата се пренесува, како јазикот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но колку далеку може да биде таа иднина не се знае. Можеби илјада години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А додека да се случи тоа, можеби по илјада години, тие ќе продолжат да живеат, наспроти сѐ, како птици, пренесувајќи ја од тело на тело виталноста што Партијата ја нема и не може да ја убие.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Човек имаше чувство дека таа би била совршено задоволна кога тоа јунско попладне би се отегнало во недоглед и кога количеството пелени би било неисцрпно, за да остане во дворот илјада години, закачувајќи пелени и пеејќи бесмислици.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе ти се случат такви работи од кои никогаш не ќе можеш да се повратиш, па макар живеел илјада години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пролетерите никогаш нема да се побунат, ни за илјада години, ни за милион. Тие не се во состојба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Климент Камилски внимателно го слушаше: Не е тешко да се пресмета дека историските контакти на Балканците со турските племиња траеле повеќе од илјада години.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Патописецот Евлија Челебија, при неговата посета на Скопје во 1660-1681 година, забележал дека градот имал над две илјади години, со плоштади и пазари, со сводови и куполи, во кои доминирала централната чаршија со сокаци чисти и калдрмисани, со опојни миризби на босилек, јоргован и крин во вазни саксии.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој почувствува дека се најде на свој терен, па супериорно продолжи: - Да, мој пријателе, појавата на јазиците и натаму останува енигма за науката и лингвистите кои се поделени за нивното потекло, но генерално се прифаќа дека способноста за зборување на човекот започнува пред два милиони и двесте илјади години според генетичкиот код на Homo habilis.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во Рим преторијанската гарда била основана пред две илјади години од императорот Октавијан, наследникот на Јулиј Цезар.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Чаршијата овозможувала развој на повеќе занаети како, на пример, изработката на кожа, волна, восок.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Некои стручњаци пресметаа дека за пет илјади години од денес, вкупната тежина на населението ќе биде поголема од тежината на самата планета.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Пред повеќе од 25 илјади години сме започнале со камени ножеви и на крајот на краиштата сме стигнале до делење на атомите.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
1. Така ми било пишано И пишано и судено (а од пишаното не се бегало) Наместо прв плач Каков што си имаат сите новороденчиња Јас да си имам прв сон И првиот сон да ми биде вековит Како што е вековито Моето племе на сонувачи Во чиишто пештери и колиби Пред толку и толку илјади години Е зачнато сонувањето И за чиишто прапрапрадедовци Научно е докажано дека биле Првите сонувачи на долги патеки Во историјата на чистото сонување Оти од чисти извори и чисти мисли Само чисти сонови течеле Чисти сонови врз чисти постели Чисти постели од кои се скока Директно во јавето Макар што за нас коалите Велат дека не сме толку темперметни И некои особени скокачи И дека нашите скокови биле обратни Од јавето во сонот И уште велат Дека мал и редуциран ни бил мозокот (Мал мал ама технички дотеран) А ако сте малку од малку дикатлии На интернет сами ќе видите Дека живееме осумнаесет години Значи петнаесет преспиваме А останатото време грицкаме еукалиптус Сигурно сте чуле дека во јазикот на Абориџините Коалата всушност значи – не пие И љубезно ве молам не ни приредувајте никакви стресови Ние навистина сме многу чувствителни И кога сме под стрес плачеме како деца А тоа потем се одразува врз квалитетот на нашите соништа.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Игуменот им го покажа и гробот на св. Наум и им рече: - Закопан е пред илјада години, а срцето сѐ уште му чука... - се наведна, го залепи ушето на плочата од гробот, постоја така вслушнувајќи се; полковниците заинтересирано го гледаа игуменот, кој, станувајќи, оддавеше со лицето блаженост и задоволство што го чул живиот отчук на срцето на светецот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Цветан Горски аргументирано покажуваше како исчезнале неколку европски езера поради наносите од реки и како им се заканува исчезнување и на други езера во светот, во периоди од повеќе десетици илјади години.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На никој друг повеќе одошто на Татко не му беше појасно зошто во тоа дисхармонично време, кога војната им се закануваше на луѓето и ја нарушуваше вековната хармонија, Игор Лозински задлабочено се внесуваше во микроживотот на Езерото, трагајќи по милијарди микроорганизми, кои овде со стотици илјади години пред луѓето живееја во постојана хармонија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таа преграда на реката, за принудно насочување на јагулите низ тесни премини, стара со илјада години, му се виде како вистински лавиринт.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сѐ се совпаѓа. Тоа се луѓето од планетата Земја, планетата што пред дваесет илјади години му објави војна на Таолан, што нѐ држеше во ропство, нѐ уништуваше и нѐ уништи со големата и страшна болест.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Колку е убаво по десет илјади години повторно да умреш.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Храната е добра. Минаа десет илјади години од последната храна.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во текот на дваесет илјади години само две ракети слетаа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Добро е да се чинат сите тие работи по десет илјади години.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ова се оние што ги чекавме дваесет илјади години за да ги видиме повторно.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Господ би знаел. Кога вчера се симнавме во другиот град Смит рече дека во изминатите десетина илјади години на Марс немало живот.“ „Замисли.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Градот чекаше дваесет илјади години. Планетата се движеше низ вселената, цвеќето по полињата растеше и венееше, а градот сѐ уште чекаше; реките на планетата навираа, пресушуваа и се претвораа во прав. Градот и натаму чекаше.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Илјади години тој таму стоел, векови леел дожд; векови цели јачеле бури, сечеле молњи, со силен огнен нож.
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Тие ќе се испозагубат, којзнае како ќе се испомешаат, а со тоа временската ситуација толку ќе се искомплицира што нејзината смрсеност не ќе ја одмрсат илјада волшебници ни по илјада години.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Беше способен за миг да ги пропатува вселенските растојанија меѓу ѕвездите и планетите, да предвиди што ќе се случи утре, по десет, сто, илјада години.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А исто така и при престојот во Србија од некои кругови му била предочена литературата во која Македонија се третира како дел од „Јужна Србија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во репортажата, под наслов „По илјада години слободна Македонија“, тој ја запознава американската јавност со информации од „прва рака“, во кои, иако имаат историски неточности, објективно ги претставува настаните во Македонија, и покрај фактот, како што истакнува М. Вестерн, што пред пристигнувањето во Македонија, за време на престојот во Грција, во разговорите со тамошните официјални личности, постојано му било повторувано дека „Македонците се Грци“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Под еден чинар... Не под еден чинар – Чинарот живее само илјада години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Под еден костен... Не под еден костен – Костенот живее само три илјади години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Под еден чемпрес... Не под еден чемпрес – Чемпресот живее само пет илјади години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Археолозите подоцна заклучија дека најмалку три илјади години пред Исуса биле умрени човекот и детето па го чекаа професорот да одгатне чија смрт е постара: на возрасниот или на малечкото.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Јас се фрлав од едниот кон другиот, тие ме креваа во раце, се бакнувавме и се гушкавме сите четворица, па ми раскажуваа како сите тројца одамна знаеле дека таа среда е ТАА мојата што ја чекам „илјада години” да дојде, дека криеле од мене за да не се случи да пропадне планот, па да се разочарам ако дознаам...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И така... Чудесна среда беше пред мене. Најубавата во мојот живот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Велат, одамна било, - почнува тој, - во некоја пролет запретана под илјада години.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во мислите е негде далеку, далеку, зад илјада години, со малата несреќна Јаглика.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)