секој (зам.) - за (предл.)

Во ова „второ полувреме“ од спорот, каде што обете странки, секоја за себе, си ги сносеше судските трошоци Марковски – усно на записник – го повлече тужбеното барање за оштета поради неискористен годишен одмор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На ова, следуваше и законска затезна [по ново „казнена“] камата6 – која во конкретниов случај беше пресметана на не така занемарлив износ од 46.873 МКД (770 EUR) – со што целата сума, 113 по сите основи, која на крајот ја доби Марковски изнесуваше 344.635 МКД ( 5.650 ЕУР).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Потерниот обрач се запали. Секој војник почна да стрела во правецот откаде идеа гласовите и грмежот на бомбите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Гората екна од грмежите на бомбите, а доловите го презедоа татнежот и секој за себе го повтори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дојде време за Содома нова Спасителот мора пак да се врати дојде време за откровение на Јован секој за своите гревови да плати
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Па почнав да правам столни лампи со убав ажур, секоја за себе посебна и оригинална и истите ги носев во некои специјализирани продавници каде што се продаваа.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сега, молчешкум, секој за себе, размислуваа за пликот што в пазува го носеше Србин.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тоа, листањето на книгата, би било една бесмислица ако не е овој сноп невидливи зраци што го предизвикува листањето на страниците и така го одредува просторот, оној дел од просторот за кој секој за себе е свесен, во кој ја има поместено својата стварност.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Еднипати идело така: секој за себе да плаче, а еднипати да им е заедничка солзата на сите. 28.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бил отсекогаш еден човек, којшто си бил достатен на самиот себе, и кој ниеднаш не бил свикнат да бара од другите нешто повеќе, освен да бидат некаде тука, крај него, секој за себе зафатени во своите грижи, многу често други и незабележувани од него, а тој ниеднаш немал потреба да ги побара, или пак да помисли на себе си вака, како сега: Сам...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше една попуста желба со своето чекорење да се покаже и своето постоење под тоа ниско небо, што гмечи со тоа колку е црно, но секогаш на крајот остануваа изгубени, и секој за себе, и сите тројца заедно, во својата заталканост.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но кога ги затворија однадвор и ги оставија сами, си дојдоа на себе и се распискаа секое за своја сметка.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)