нѐ (зам.) - качи (гл.)

Имаше многу деца од многу села, но јас знам дека нас од нашето село нѐ качија во еден товарен воз и нѐ однесоа до унгарската граница...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Дали она кога ме исмејуваше оти сум трчал како патор пред да заплива по водата во ѓолот, или поради оној настан од подоцна, кога нѐ качи во разурнатата Кула, нас неколкумината пријатели, за да нѐ подучувал божем кои се вистинските знаци на замомчувањето и за да ни објаснел кога и како се случувало тоа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нѐ качија на воловски коли и нѐ носат кон Битола.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нѐ качија во едни добиточни вагони и — терај.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Потоа ни дадоа војнички униформи, по една батериска светилка, пешкир, конци и игла, шамимче за бришење нос, ноженце заедно со лажица и виљушка и потоа нѐ качија на воз и така станавме војници и веќе не бевме деца...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Нѐ качија на воз и, ајде пак!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)