го (зам.) - запраша (гл.)

Гладниот Петја - право детско лешче - сите ги престигаше, трчајќи по полето и кинејќи го белото полско цвеќе.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
-Дали е можно тој да разбира што прави? - го запраша самоубиецот Николаја.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Без да го запрашаме, ни рече дека Мила е жива, дека ќе се врати.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми во еден разговор беше го запрашал Чанга: „Има ли пекол?” „Има!” „Кога?” „Кога се губи надежта!”, одговори тогаш Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
По одредено време на сопатниците тоа им здосадило па еден од нив го запрашал непознатиот: “Добро, што е со вас, човеку, што постојано пцуете?
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Психијатарот го запрашал дали слуша некој глас.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Без да се дозбориме најнапред застанавме тука, за да ги разгледаме автата и да им се восхитуваме на досега невидените.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Што му станало?“ го запрашав Влатко. Тој само поткрена раменици и прашално погледна накај Ташко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Кога би ни паднале в рака! Ама амблемчиња.“ Дејко потсети на нашата акција.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Меѓу нас нема тајни... “ го запраша Дејко, ама Љупчо му го пресече зборот:
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Аааа! демек ти Паленѕа, a? Ox, ох, ох! Токму донесе тој натемаго на нас.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Камо комитите, бре ќерата! — го запраша јузбашијата Милана, а Милан се прави недоветен.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Шо мислиш, шо работа ќе биде, та без мене шо не може да се сврше? — го запраша Толе Шаќира, а во себе си помисли.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Како викаат тебе, бре дркул? — Го запраша онбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Та велиш, ќе помине денеска? — Го запраша едниот својот другар.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Воловите, кравите, коњите, маските, тоа вие барате, анасени... ана!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ами шо... Сигурно некој ага треба да се проплеска, та вели војводата, ти си стар мајстор за тие работи; што може друго да биде? — му одговори Шаќир на кое Толе се израдува, а како утеха за „пеењето" си додаде во себе: „Зар, пак војводата Петре не се вртка околу Пацето во Вепрчани?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Лели нема никогаш да ме вратиш во Мариово? — го запраша таа, држејќи му ја префрлената рака со нејзината и потиснувајки ја.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Таа го гледаше скаменета, студено му подаде рака и уште постудено го запраша: - Дојде ли?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Што ми се смееш? - го запраша Славчо.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Таа ги слушна неговите зборови и го запраша: - Што нема и кому му викаш?
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- И тебе што ти рече? - го запраша сега и сестра му.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Вечерта кога седнаа сите да вечераат татко му го запраша: - Што има ново в училиште? - Па, ништо... затегна Бошко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Што учителката? - го запраша татко му. - Ни кажуваше кој каков ученик е.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Што учителката? - го запраша татко му. - Ни кажуваше кој каков ученик е.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- И тебе што ти рече? - го запраша сега и сестра му.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Вечерта кога седнаа сите да вечераат татко му го запраша: - Што има ново в училиште?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Борини, која го сретнала Фаерабенд додека студирала медицина на Беркли една деценија порано и која се омажила со него шест години подоцна, се вклучува во разговорот спорадично - на пример, откако го запрашав него зошто смета дека некои научници му се толку многу налутени. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 97
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Со една попустлива насмевка, оваа претстава ја гледа Фаерабендовата жена, Грација Борини, четириесетгодишна Италијанка, физичар(ка) чиј манир е толку смирен колку што е Фаерабендовиот жесток.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кога љубопитните ќе го запрашаа зошто тоа го прави одговараше шушкаво: да се опијани змијата за да не избега.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
-Старче, што се случува? – го запраша Еразмо старецот, изненаден од реакцијата. -Не вознемирувај се!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Изненаден од блесокот на светлината, од светлосините очи, му се приближи со страв, со намера да го запраша старецот, дали му е потребна помош.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Го читам 22-то пеење: „Уште денес мислам на Неа, со полузатворени очи кои излеваат љубов на витото тело, опуштената роба и густите коси, на дивите патки во лотосовата градина на љубовта, и на идниот живот, и на крајот, повторно се сеќавам“ ДВЕ ЖЕНИ „...кога докторот ПолБрантон отиде во посета кај Махариши Раман, тој го запраша зошто дошол.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- А, каде ти е срцето? - го запраша Мухарем, сожалувајќи го. - Го изгубив...
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тоа не беа зборови, зашто ти уште ниеднаш во својот живот не си имал нешто, што би можел погневно да го запрашаш некого.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го зел со себе и го повел во царските дворови.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Царот видел дека говедарчето има 15 - 16 години и го запрашал: - Колку богатство би сакал да имаш?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Нејзините студени и бистри води избликнуваат од два железни дулци, соѕидана е од бетон и камен, на средината оставена е камарка за чување на тасот, врзан со синџир.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сакаше да го запраша Долгиот, но го запираше неговата молчелива туѓост.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Зошто се таиш вака во темница?“ го запраша буричкајќи по џебовите да го најде клучот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Вие, значи, мислите”, го запраша младичот, „дека ќе стигнете до Бога?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Арафат запрен во својот налет и вознес, зачудено ќе го запраша мирниот туниски раиз: А што би рекле, вие претседателе Бургиба?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во срдечниот разговор, во кој ја изразив почитта кон неговиот татко, беше неизбежно да го запрашам за сукцесијата на највисоката власт, за иднината на земјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Меѓутоа стариот Бургиба, кој му ја донесе независноста на Тунис, како фанатик на политиката чекор по чекор по мирен пат благодарение на својата стратегиска мудрост ја обезбеди првин автономијата, па потем неизоставната независност на својата земја, но и како признат мудрец во земјите на третиот свет, и покрај болеста и изнемоштеноста, ќе го најде вистинскиот мудар совет за својот забрзан гостин: Пријателе Арафат, да сум на ваше место, јас би ја искористил историската шанса за да ги кажам вистинските историски зборови пред преставниците од целиот свет!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Откако прекина со разговорите веднаш седна на фотелјата спроти мене и без да го запрашам, погодувајќи ја мојата мисла и поводот за посетата, веднаш ми рече: - Почетокот на преговорите со Американците има повеќе симболичен карактер.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше во разговор едновремено со палестинските амбасадори во Париз, Лондон, Дамаск, Москва, Каиро... Известуваше за разговорите, даваше инструкции.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Постои примерот на Андалузија и седумте и половина векови на парцијалното владеење над Шпанија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој не можеше да не го запраша Татко: Дали имало во историјата слична заедница меѓу христијаните, муслиманите и Евреите?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, насетувајќи ја Татковата дилема, го запраша: Дали си слушнал некогаш за капетанот Хадок, јунакот од стриповите на белгискиот автор за Тинтин, кој го вброи зборот башибозук во листата на пцости и со тоа го прослави во Западна Европа?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сакаше мигум да го запраша чуму му се овие книги, но Татко продолжи: Кога ја читав твојата Книга Книга за спасот спасот на детето, мене ми се будеа асоцијации за лавиринтите чии излези треба постојано да се откриваат на нашиот заплеткан Балкан!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако ја завршија големата дебата за генезата на универзалните лавиринти, посебно балканските, Татко ненадејно го запраша Камилски: Знаеш ли, мој пријателе, кој е најголемиот лавиринт и на кој никогаш не може да му се најде излез?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
— Море, каде вака, Крле, Горно мало? — го запраша слободната Бојана Катина, која со сите ергени правеше разговор и секого го задеваше — и што треба, и што не треба. Крсте поцрвене како рак.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Неговото одолжување, небарање пари, неспремање за на пат, му падна в очи на манастирскиот настојател по чифличките работи од Зографскиот манастир и еден ден го запраша Сталета: — Белким сакаш, бре момче, да останеш овде на работа зимава?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Богами, кога го запраша судијата дали навистина се вика Семјон, се исплашив оти ќе уследи неговиот познат одговор ње знају.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Кажи ми, дали уште некој го видел овој човек што лета?“ го запраша слугата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Може ли некоја друга тоа да го каже?“ го запраша огледалото. Одговорот беше: „Ниту една!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во последниот миг на сонот некој го запраша за името.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Како си?“ го запраша смеејќи се.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Седна на креветот до Ратка и го запраша: - Е, како така да те удри Рогуш?
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
“ го запраша.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Букви, синко, тоа е машина за пишување - велеше татко му; а никогаш не го запраша зошто пишува и со молив, и со машина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
“ го запраша Теми.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Еднаш го запраша: - Како се врти, а ние не паѓаме?
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Импресионира? Изненади, зачуди, восхити, вчудовиди - што значење ќе е?“ го запраша Нина Влатко.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кога беше прикрај со работата тој го запраша селанецот седнат крај него: - А што работиш ти и од кои краишта си?
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)