прозборува (гл.) - за (предл.)

Поетскиот хуманизам (а тоа е чинам вистинскиот збор за она што ја покренува и усвитува прозата на Чинго) во името на кого авторот толку дискретно и толку ненаметливо прозборува за човечките судбини на својата избраздена пасквелска земја е само еден од видовите на растреперениот и честопати трауматизиран сензибилитет на модерниот човек пред сето она што таа иста современост во својот незапирен победнички настап го донесува како перспектива и ослободување но и како страв од нови опасности и беспаќа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сѐ гледаше Бошко, сѐ. Ама сѐ уште не се беше сторил каил да се прикаже кој е и да прозборува за себе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)