кара (гл.) - за (предл.)

Долга и широка беше таа историја со Лисиче, што ја кажуваа старците на своите внуци и правнуци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој човек со ситна коска, нешто поисправен отколку што треба да е еден старец, не гласен и сепак таков како секогаш да е на едно место, ги предизвикал обајцата Онисифоровци да мислат дека противникот кришум го посоветувал старецот да предложи Дмитар-Пејко да биде и запален и закопан - селанецот се кара за педа земја, за говедска лепешка, зошто да се кара и за мртовец?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Полчивци и Дунчани се караа за синорот Раково и Рамништето и сто години цели борби водеа чија стока да ја пасе тревата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во јамата, бездруго во јамата, ќе го покриеме со гранки. - Пепелта не станува змија под земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Пусто време што носи, вели Мисајле Ковачот, напред овдека се каравме за синорот, вели, сега се бараме за друго.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И се сеќавам на борбата меѓу мечката и крмакот, (нерезот) што се караат за едно поточе вода.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Едни спијат, други се караат за место.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)