ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ако за моите песни ми зборува старец – рабин, мудар од крвта, староста и пророците, јас го слушам.

- Лошо претсказание, зборуваа старците. - Што ли токми Севишниот штом на ѓаволот душата си ја продадовме, на Исуса Христа заборавивме, говореа други.

Дождот е благодет. Нека наврне, нека... - зборуваше старецот и изгледаше како веќе да не зборува за луѓето, туку за себе, а и како да беше начисто дека тоа што го зборува не допира до нив.

– На ист начин, со бакарен отсјај, свети човековото око кога ќе вкуси дел од посакуваните благодати на нектарот на среќата – зборуваше старецот.

Дали е тоа тајната на животот, што потпомагаше во создавањето на новиот жив свет? – зборуваше старецот. – Погледни ја далечната планина! – Продолжуваше старецот. – Понекаде е покриена со снег.

Сите клетки, па ни мозочните, не добиваат замена – зборуваше старецот.

-Постојат мали и големи змии. Змиите се претставници на злото – зборуваше старецот. – Малите бегаат од твоите очи, криејќи се во тревите околу нозете.

Ова езеро пред тебе е пространо. Тоа е полно со нова изворска вода, има многу извори – зборуваше старецот.

Со медитација тие се смируваат, а човекот искуствено го доживува самиот океан – длабоката вистина, апсолутната вредност, првиот извор на мислите – зборуваше старецот.

Како врзивно ткиво, со невидливи конци, се испреплетуваат едни со други – зборуваше старецот.

Кога телото се движи или мирува, околу него како невидлива светлина го грее обвивката на неговата духовност – продолжи да зборува старецот. – Таму се наоѓаат сите негови доблести и негативности кои ја наградуваат неговата телесност.

Еразмо за тоа време ја вртеше својата дланка наспроти сончевиот сјај и го здогледа виножитото за кое му зборуваше старецот.

Ограден од наводни достигнувања, им робува на стекнатите, дотогашни, успеси, позиции, функции, претворајќи се во многу принципиелен човек, одговорен човек – зборуваше старецот.

- Откога ќе се ожени и оплоди, покрај принципи, концепти и авторитети, доаѓа многу цврстата рамка, родителството, врзувајќи го за своето чедо, го оградува јаремот – родител, речиси до крајот на животот – зборуваше старецот. – Таквиот човек, окован во стеги, не е свој.

Таа само така нема да се најде во твоите очи – зборуваше старецот.