бев (гл.) - отиде (гл.)

Компресорот долу навистина татнеше, Вангел ја полнеше кофата, но бидејќи веќе беа отишле до поголема длабочина, Пандил не можеше да влече горе со голема брзина.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сигурно беа отидени на годишен одмор во Грција.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тоа брзо се расчу и сите кои беа отидени во потера по Симиќа, за час се најдоа на срецело.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Санде беше отишол под крушата да собира ветки.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Дедо ми веќе беше отиден на риболов, и јас пак ги склопив очите.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Тој не знаеше колку долго возеше и колку далеку беше отишол.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Утрата не беа така привлечни, зашто кога ќе се разбудев мама и тато веќе беа отидени на работа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Таму беше отидена да изучува модерен балет, тап, и балет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Татко ѝ сакаше таа да се запише во медицинско училиште.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако отидеше во медицинското училиште, татко ѝ ќе можеше да верува дека конечно заборавила, да заклучи дека е здрава и цела, и тој ќе можеше да спие без пилули.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Поворката на закопот го пробива снегот и ги напушта селските сокаци, одминувајќи бавно по стапалките само на оние двајца, што беа отидени изутрина да го ископаат гробот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Царицата и самиот цар се сториле тебдил и еден по други беа ошле кај момчето, та беа му купиле по еден зајак за како од како да му ѝ скусат зајаците, арно ама момчето било итро како некој ѓаол, тики ѝ сетило и царот и царицата, та му зело пари многу и му удрило по еден муур на буто.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Секој што беше ошол, секој беше му 'и бројал и токму четириесет му биле зајаците, ниту еден не беше му избегал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На тоа згора, го послушал царот момчето и напраил три чардаци на едно широко место, та повикал сио град, мало - големо, да гледаат сите коа ќе му 'и дават трите вреќи со лаги момчето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа видел царот, на чудо станал како да ѝ натокмит момчето пак зајаците.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
По некој ден прати царот измеќари да му 'и пребројат зајаците на момчето, за да види дали се триесет и девет.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Арно ама тој неќел да му ја даит дека било од долна рака.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Мртвите беа отидени под земја, тој отиде да го дојаде ланското јаболко што го држеше во рака и што го начнал пред да се наведне над мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Плачејќи над нас, паѓам од смеа. Солзите не ги разбудуваат оние што отишле и што не ни рекле збогум и проштавајте.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
РИСТАЌИ: Море, да не беше отишол и јас ќе му стегнев некоја клоца и како партал ќе го исфрлев!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Еден ден (свети Ксавиер беше отиден да проповеда во внатрешноста) тука помина трговец со добиток, терајќи пред себе една жолта крава.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Трговецот со добиток гордо покажа на градите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еден господ знае кај беа отидени грнчарите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Зборовите му гргаа, му се превтасуваа како матни надојдени води.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Илко се врати од село каде што беше отишол да го однесе паличникот да чека ред кај мајсторот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Беше среќна, а го толкуваше како добар знак тоа што, со еден од клучевите од врската клучеви од напуштените куќи крај Езерото и крај морето, ја отвори бравата на новата куќа, кога Татко беше отиден да го бара вистинскиот клуч.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но, Никола, ја чу. А ако јас не бев отидена со друг, ако јас бев онаа кадравка на една од четирите фотографии на отец Симеон?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Таму ја најде. Беше отидена да ја расипе петолирката.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Знаеш колкумина беа отидени а не се вратија?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Какви ли беа станале тие доле под витражот?... Нема утка!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Мајка ми беше многу растревожена што беше таков исфрлан...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Џабе се трудеше и земаше квасец, пак не му беше подобро.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Веќе осум месеци како бев отишол!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Бев отишол, да се понудам, дури до Антони... во една фабрика за тапети.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Санките беше отишле многу, многу далеку од лагуната кога од слабата точка на куклиното срце, излегоа зборовите: - Па, нека се веселат во чест на Нова Година.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Мита, која беше отишла по голема потреба, виде како Ставре во трапот си ги переше гаќите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А стрина ти, затоа што Лаки не се врати од Костур во селото, кога беше отиден по книгите за да си оди во Канада, ја викнаа и ја затворија. И сѐ му собраа, сѐ. Гола куќата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Додека мајка ми со каленицата беше отидена да пушти вино, баба ми во едно чинивче ја стави другата половина од компирите од тавата и, како со потфрлање, им ги подаде на дедо ми и на татко ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Обично во тоа време од денот, лете околу шест попладне, има многу деца на скалите и на “Плавата” но тогаш, во тој момент како сите да беа отишле некаде.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А и јули беше веќе стигнат до втората половина и многу од нив се веќе на езеро, на планина, по селата... Здодевно!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Човекот со кравите одамна беше отиден, но детето го гледаше со своите мисли, на истото место, на ист начин и ги слушаше неговите топли зборови: „Па ние веќе сме другари.“
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)