љубоморен (прид.)
Љубоморен сум на актерите преку кои таа доживува некој свој свет, нешто што ѝ недостасува.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
После пак ми пророкуваше: едната нога ќе ми ја разнесе динамит, ушите ќе ги изгубам в битка со овчарски пес, љубоморен човек ќе ми го ископа бубрегот со нокти...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И во тој напор на уловена ѕверка, бараше причини и ги дробеше пцостите под јаките заби борејќи се за здив - тој лекар, тој проклет љубоморен лекар - но горилата го влечеа со себе, мирни и со животински разум во очите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И младата Арапка го дарува со ненаситноста на својата страст и љубоморно бдее над него.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Софијанци ги сакаат своите паркови, своето зеленило, цвеќињата, цветните алеи, знаат да ги ценат и љубоморно ги чуваат.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А знаеш дека ранетите се себични, а мртвите љубоморни.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Одвреме-навреме туку ќе ме жегне прашањето: како сум можел да бидам љубоморен на овие луѓе?
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Но оној, чија фотографија сите три љубоморно ја чуваа: тета Наца на пијаното, тета Менка во кујната, над шпоретот, тета Дитка на телевизорот, врз неделната програма – тој имаше токму такво лице: отмено, благо, а непроникливо – лице на дарителот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во третата фотографија млада жена го препознавам ликот на една моја поранешна девојка, со која ме спојуваа екстатични мигови на телесна страст, а ме оддалечуваа баналните љубоморни потпрашувања.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Салиери не е ниска душа: потребна е гордост, не за да му се биде љубоморен на Моцарт, туку за да се предизвика и да се праша Господ: без да се залажуваме, зошто не сум Моцарт?
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Навистина бев љубоморен.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
• Негација е еден од наједноставните. „Ова се случува“ е променето во: „Ова не се случува“; или „Јас сум љубоморен“ се менува во: „Јас не сум љубоморен“.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Љубоморно поднаведната убавицата ги допре усничките до младото лице, заречувајќи се трипати едноподруго.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
И лицето, и суровиот пламен на љубоморното срце.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Љубоморен сум кога некои комплети ги снемува од тезгите и рафтовите и тогаш болката што ја чувствувам ја лекувам со по некоја позајмена книга од градската библиотека.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Неговите пријателства, неговите забави, неговото однесување со жена му и со децата, изразот на неговото лице кога е сам, зборовите што ги изговара в сон, дури и карактеристичните движења на телото, љубоморно се испитуваат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- Ти нема никогаш да бидеш љубоморен?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
А мене ми беше криво, бев љубоморна и плачев.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
„Љубоморна сум на сите тие твои соименици. Заради нив може да ти се случи мене да ме заборавиш.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
А откако го остави на масата тасот со леблебија и бадеми, шепотејќи се потруди да објасни: - Самоников денес е љубоморен, завислив и малку поднапиен.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
