ѕури (несв.)
„Млади луѓе" — си правеше сметка — „поарно да не ѕурат во невестата Јовка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А на агите им истекоа очите и само ѕурат: де во нозете, де во градите на Бојана.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ти си, Анѓо, или твојот дух?! – и застана како закопан на местото ѕурејќи се во жената.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Се загледа во едната, се загледа во другата, се поистави еден чекор назад, ги протрлка очите, кои му се навирија со солзи од напрегнатото ѕурење, промижурка со клепките, ги скрсти рацете, на градите, и почна да се клешти од смеа: – Ха-ха-ха-ха! Ха-ха-ха-ха!
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ќе туркат ѕид со глава, а оти ќе кршит лејката не му текнуват!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Седнат на скалите под камениот мост, ѕуреше во реката.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Се тргал, сакал да му се врати на својот свет што го измислувал, сакал да гледа како по усвитени карпи се лизгаат грешни души, со крици на врани паѓаат во густо и вжештено море и ѕурат со усвитени клобуци кон своето блажевито минато.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Беше преслаб за да се насмее. Ѕурев во него и молчев.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се потсеќам на зборовите на пријателот, сепак со задоволство загризувајќи го богатиот сендвич со шунка и домати, додека околу мене уважените учесници на собирот „Литературата и општеството“ весело наздравуваат до следната средба. – Колега, јел видите ово јебозовно дупенце – ми се обраќа новосадскиот професор, експерт за културолошки дилеми, но јас веќе отсутен, ѕурам на друга страна, во девојката во црн фустан, што лебдее меѓу потните гости како ластовичка во белузлавата магла на летната квечерина.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ѕурам бледо во неговото заруменето, растегнато лице, но тоа не му пречи да ја продолжи тирадата: - Таа беше типично мазохистички расположена особа, која сакаше да ми ги пренесе своите ставови.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тогаш, татко ми ме здогледува, како зад грбот на онаа чија податливост ме опиваше крај базенот, вџашено ѕурам во него.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
И сите со ѕуреа од санките, видоа како куклата се подигна.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
„Чекај,“ прискокна одново тој, „ти сугурно ништо нема да разбереш колку и да ѕуриш во книгата.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
