шутка (несв.)
Возбудени, скоро уплашени, се шуткаа и бараа место да се нурнат во мракот под скалите, зафрлените ќошиња, и таму да се ослободат од кошмарот што го гонеше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Од мракот исплива Патрокле, сомничаво се шуткаше меѓу оние што лежеа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се шуткаше со тоа чувство во себе, како да растрчуваше наоколу со него, голорак, сеќаваше како се поти.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Жените носеа забулени шамии, а мажите одеа замислени на работа или се шуткаа околу куќите.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
БОРИС: Се шуткам како прдеж во гаќи. Тоа ми останало.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
