штурче (ср.)
Откај бавчите се носеше свирката на неуморните свирачи – штурчињата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Под чевлите на обајцата умираа илјада штурчиња, илјада невидливи барички.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
По стреите на ниските куќи ќе се влечат проѕирни сеништа. Негде ќе струже невидливо штурче.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Кога се одмори и кога се постопли, штурчо ги нагласи разгласените струни на својата виолина и - засвири!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Да го викнеме Штурчо! Тој е добар свирач. - Штурчо! Штурчо! - се развикаа мравките.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И мравките, ене ги го изнесле својот одвишок од храна да го потсушат на благото сонце да не им се расипе од зимошната влага, а мрзливиот штурчо дебне отстрана да може да крадне некое и друго зрнце, оти прегладнел за овие три четири месеци лежење под снегот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А штурчето не се мири, заспивалки пее, свири - добра ноќ, добра ноќ!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Одиме, се искачуваме, а една летна тишина заседнала: ни штурче да се јави, ни пиле да првне, да писне од некаде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од каде штурче во оваа дебела зима?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми чука на замрзнатиот прозорец и ми ги полни ушите, како некое штурче од Грамос.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога напладне ќе се искачи сонцето на небото, а сепак сѐ уште е блиску, па црцорот на штурчето во лето те заглушува, селаните не се откажуваат, упорно работат, на пустата жега.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Јас штурчо само си свирам и сите во оро ве збирам дајте ми да кажам здраво и јас имам еднаш за право. Не, не не....извикаа дечињата.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
